Vandaag ben je opgestaan in je kamertje op de groep waar je bijna 11 maanden hebt gewoond. In die kamer staan dozen, zakken en tassen gevuld met je spullen. Voor de laatste keer kijk je rond …. en je gaat voor de laatste keer ontbijten op de groep. Nog een keer loop naar de schoolbus. Je hoofd is vol, je gevoel in de war. Je hebt lang uitgekeken naar deze dag, maar hoe gaat het nu verder? Je bent blij maar ook onzeker.

In de middag wordt je van school gehaald door je pleegouders. Dat, wat je zo heel graag wilde, gaat vandaag gebeuren: je gaat terug naar huis. Naar wat je “thuis” noemt. Je “omgekeerde magneet” speelt je flink parten. Er is nog wel een poosje nodig om rust te krijgen in je hoofd en in je leven. Er is nog wel een poosje nodig om te verwerken wat je de afgelopen 14 maanden hebt meegemaakt en wat je nog niet hebt kunnen verwerken. Want in het crisispleeggezin en op de groep heb je je niet kunnen uiten. Dat heb je bewaard voor “thuis”………!