Vandaag hebben we de eerste maaltijd weer van de Dienstenveiling. We doen dit al een aantal jaren, de kinderen zijn het gewend. Hier en daar wordt zelfs voorzichtig een handje geholpen. Leuk die voorbereidingen en weer een geslaagde avond met veel ruimte voor ontmoeten en verhalen.

Mooi ook om te zien hoe elk kind daar op zijn eigen manier mee omgaat. Met een beetje bijsturen soms gaat dit goed.

En dan is de dag daar. Met z’n achten gaan we op stap. Het gezin van een van onze zonen met 2 meisjes en wij met z’n vieren. Ook gaan er 2 dames van Make a Wish mee. Om 9 uur is de spanning voelbaar. We worden opgehaald, maar hoe?

Om 9.15u komt een roze limousine achteruit de straat in rijden en stopt voor ons huis. Instappen allemaal!

De kinderen kijken hun ogen uit. Een lange bank aan een kant van de auto en een heuse bar aan de andere kant met pakjes en blikjes drinken en allerlei heerlijkheden. Lekker naar buiten kijken of een filmpje kijken op het scherm en zo komen we makkelijk de 1 1/2 uur durende reis door.

We worden bij een zij-ingang opgewacht door 2 lieve dames, vrijwilligsters van het Onky Donkyhuis. In dit huis worden we verwelkomd en wordt ons eten en drinken verzorgd op deze dag. We zullen daar dan ook regelmatig verblijven. Een heerlijk rustige plek met veel speelgoed en boeken voor de kinderen.

Na het ontvangst, het drinken en al heerlijk spelen, gaan we eerst de Pandaberen bekijken. En de panda-winkel waar alle kinderen iets mogen uitzoeken.

Na de lunch gaan we nogmaals het park in en wordt er lekker gewandeld, gespeeld en geklommen en geklauterd in de indoor-klimtuin. Het is een rustige dag in het dierenpark dus er zijn geen wachttijden.

Om 15.00u zitten we met z’n allen vooraan bij de zeeleeuwen-show en naderhand praten we uitgebreid met de dierenverzorgers. Na nog een drinkpauze in het Onky Donkyhuis nemen we om 16.00u afscheid van de vrijwilligsters. De kinderen krijgen nog een tasje mee met allemaal leuke cadeautjes.  Heel hartelijk dank dames voor de goede en lieve verzorging.

Op verzoek van de kinderen gaan we nog een keer naar de indoor-klimtuin. Daar wordt nog heerlijk gespeeld en geklommen. We eten samen en dan is het tijd om in de limousine plaats te nemen. We rijden moe maar voldaan naar huis. Wat een heerlijke dag voor ons allemaal en in het speciaal voor ons “hartekind”. Ze heeft genoten!

Moe en niet fit maar volverwachting van de wensdag. Lekker rustig aan tafel knutselen. Dit keer worden mooie pandabeertjes gemaakt van fondant voor diegenen die de wensdag mogelijk maken. Nog 2 nachtjes.

Een van onze meisjes heeft een aangeboren hart aandoening (AHA). De diverse open-hart-operaties, controles, onzekerheid-over-je-eigen-lichaam hebben hun sporen nagelaten. En alsof dat nog niet genoeg is komt daar dan ook nog eens de status van pleegkind bij met alle vragen over afkomst, het hoe en waarom. Al deze zaken kunnen soms extra zwaar aanvoelen in de puberteit. Allemaal redenen voor de kindercardioloog om dit kind aan te melden bij Make a Wish voor het vervullen van een wens.

Voor de grootste wens, het maken van een boek voor pleegkinderen, wordt ondertussen hard gewerkt op de achtergrond. Maar dan komt vandaag, heel onverwacht een uitnodiging van Make a Wish voor een dagje uit naar de Pandaberen. Nog 4 nachtjes slapen, spannend.

Soms blijkt het leven zo vol te zitten dat je het allemaal niet meer aan dreigt te kunnen. EMDR voor de verwerking van zaken, leren voor een diploma waardoor er eisen aan je gesteld worden, stage op een nieuw adres, soms gedoe als je gewoon even buiten wilt spelen! Je geeft duidelijk aan dat het te vol, te veel en te snel gaat. Je wilt alleen nog maar rust. Als het dan lukt om, in overleg met school, de druk van de ketel te halen dan scheelt dat een hele hoop.

Van een van de kinderen komt vandaag de pleegzorgwerker. We spreken alle lopende zaken weer eens goed door. Krijgen ideeën en tips aangereikt en voelen ons serieus genomen in grote en kleinere zorgen rondom het kind. Fijn dat het na eerdere niet zulke fijne ervaringen, ook zo kan.

De kinderen spelen op hun kamer want ze zijn vrij ivm Dankdag en staking. We konden heerlijk rustig opstarten en nu na het gesprek kunnen de kinderen naar buiten en genieten van het herfstzonnetje.

Wat heerlijk als een kind extra hulp krijgt om alle moeilijke zaken uit zijn leven te verwerken. En wat fijn dat wij dan gewoon de rol mogen vervullen van vader en moeder. Dat het genoeg is dat we er zijn. Dat we geen hulpverlener hoeven te zijn.