Vandaag is voor één van de kinderen een belangrijke eerste stap gezet. Eindelijk is er weer zicht op progressie. Na het maandenlange “thuiszitten” lijkt daar nu een eind aangekomen. Het kind is blij!

Een ambulant begeleider en woorden als: boerderij, hond, kalfje, paard etc.  Meer was er niet nodig om dit kind blij te maken.

In januari gaan wij als pleegouders met mensen van de gemeente om de tafel, zitten samen met 8 proffessionals die bij dit kind betrokken zijn. De gemeente wil weten hoe het heeft kunnen gebeuren dat dit kind maandenlang verstoken is geweest van (de juiste) hulp. En eigenlijk willen wij dat ook wel eens weten!!! Maar nog veel belangrijker is: hoe kan dit een volgende keer / bij andere kinderen worden voorkomen.

Maar voor nu zijn we blij, samen met dit kind. Er zijn weer mogelijkheden. 🙂