Deze week worden alle muzieklessen weer opgestart. De eerste les wordt voornamelijk  gebruikt om lestijden af te spreken, vakantie verhalen te vertellen en even lekker in te spelen.

Voor “onze” kinderen is het niet altijd eenvoudig om bezig te zijn met muziek (of wat dan ook). Veelal is er een concentratieprobleem of  laat de fijne motoriek nog wat te wensen over. In alle gevallen vinden we het belangrijk om deze zaken dan juist te oefenen. En wat is het dan fijn als je een lied onder de knie krijgt of een lastig loopje opeens soepel loopt.  Al de lessen voor onze kids worden verzorgd door de Muzerie. Petje af voor die juf en meester die (sommige van) onze kids muziekles geven. Gitaar, piano en 3 violen. Wat een noten!

De kop is er af. De jongsten zijn, met wisselend enthousiasme, weer gewend aan de regelmaat. Voor ons is het een drukke week geweest met 4 “zware” afspraken voor onszelf en het draaiende houden van ons gezin, en 4 afspraken waar kinderen begeleid moesten worden, varierend van ortho tot therapie. Tussendoor ook nog eens wat gezelligs doen met de oudsten die hun laatste week vakantie hadden. Helaas werd een afspraak, nodig voor onze toekomstplannen, op het laatste moment afgezegd. We hopen dat deze alsnog snel zal volgen.

Hoe vaak we deze week nat zijn geregend is niet op een hand te tellen. We hopen dat dit de komende week anders zal gaan. Wat we in ieder geval al wel weten, is, dat de komende week net zo veel staat gepland en dat iedereen weer naar school gaat.

En dan is de vakantie afgelopen en staan we ’s ochtends om 8.15u weer klaar met 4 kids. Nieuw is, dat we nu naar school lopen,  en dat we naar de andere kant van de wijk moeten,  omdat daar de opstapplaats is voor het busje dat de kinderen uit de wijk naar het speciaal onderwijs brengt. Met wat spanning voor de nieuwe klas en nieuwe juf of meester is iedereen vol goede moed op weg gegaan.

Nu, na twee dagen, kunnen we al voorzien dat het voor sommige van onze kids geen makkelijk jaar zal worden. Tranen  ’s avonds en telefoon van school om een kind, dat niet lekker zegt te zijn, op te halen. Dan, met het kind aan de telefoon, beslissen dat ophalen waarschijnlijk funest zal zijn voor de rest van het jaar. Dus de belofte van een extra knuffel  ’s mid dags bij thuiskomst en het advies om een glaasje water te drinken, en toch maar op school blijven.

Morgen gaat er iets van thuis mee (zakdoek met een geurtje o.i.d.). Het valt ook niet mee een hele dag van huis!

De twee oudsten zijn nog thuis, de logeerpartijen achter de rug, de schoolspullen gehaald, laat de school maar beginnen! Nog een paar dagen!

Na vier weken vakantie zijn we alvast maar eens begonnen met wat opwarmertjes. In de afgelopen jaren is gebleken dat het lastig is om bijv. de tafels aan te leren. Als hoofdjes zo vol zitten met andere zaken dan kost dit heel wat moeite en zakt het geleerde ook weer heel makkelijk weg. Dus wordt het herhalen, herhalen en nog eens herhalen.

Wel geweldig als nu na een week oefenen, de weerstand tegen het leren flink afgenomen is en de trots om het behaalde resultaat flink is gegroeid. En wat is er nou fijner dan zo nu en dan eens flink trots op jezelf kunnen zijn.

Met dank aan het “tafelbord”, het oefenen op onlineklas.nl en flink veel doorzettingsvermogen komen we er wel. Morgen begint de basisschool weer!

Voor de kids die bij ons wonen is het uit huis halen een ingrijpende gebeurtenis geweest. Dit heeft ook consequenties voor het contact met de eigen opa’s en oma’s. Die is dan ook heel divers. Zo mag de een bij opa en/of oma logeren en kent de ander zijn opa en oma niet eens.

Voor alle kinderen geld dat onze moeder ook “hun” oma is waar we regelmatig een bakkie gaan halen en die ook in deze vakantie ons gezin weer uitnodigde om te komen eten.  Een driegangenmenu bereid door een bijna tachtigjarige. APPLAUS VOOR DE KOK.

Elk van de kinderen heeft z’n vaste tijd om gebeld te worden vanuit z’n familienetwerk. Vaak vind een kind het leuk om wat van de familie te horen en om zelf te vertellen wat het die dag heeft gedaan.

Toch komt het ook wel eens voor dat een belafspraak niet zo fijn verloopt of dat er niet gebeld wordt. Dan is er werk aan de winkel, zoals vandaag, want de kids waar het omgaat zijn hevig teleurgesteld.

En als een van de kinderen eens geen zin heeft om aan de telefoon te komen, kan het zich vertwijfeld afvragen: waarom moet ik toch zoveel!

Deze week stond in het teken van de bezoeken van familie. Zoveel kinderen, zoveel regelingen.      Voor de een betekende dit een paar uurtjes met familie op pad, voor de ander een begeleid bezoek in een speeltuintje. In alle gevallen geldt dat het goed is om de banden met de familie te hebben en proberen te houden. En of het nu gaat om je vader,  moeder of om je opa en oma, het is wel iets van jezelf, wat bij jou hoort.

Dat is dan ook de reden dat we de kinderen willen begeleiden en steunen in het contact met hun familie, ook als er wel eens even geen zin is of als het contact een poosje niet zo soepel loopt.      En dan kan gewoon samen iets doen positief werken. Voor twee kids is er een logeerpartij bij familie de komende dagen, twee kids worden opgehaald om lekker te gaan zwemmen morgen en mogen ook een nachtje blijven slapen. Dat betekent dat wij met de overige twee thuis zijn of iets gaan ondernemen met z’n vieren. Heerlijk als het mag, en niets moet. Onze laatste week vakantie gaat in!

Wij hadden vandaag een skypecontact met onze kleindochter Rafaella in Finland, die vandaag 1 jaar is geworden en dit samen met haar grote broer Rasmus en mama Leena en papa Nathan viert. Wat zien ze er geweldig uit, die kids in Finland.

Het weer werkte aardig mee vandaag en er kon heerlijk buiten gespeeld worden. Op het grasveld achter ons huis vonden de kids een aantal kikkertjes die naar een emmer verhuisden.  Al snel kwam de vraag voor nog een emmer, maar de deksel(bak) van de zandbak bracht uitkomst.

Uren zijn er kikkertjes en padden gezocht en is er met de beestjes gespeeld. Samen met kinderen uit de buurt was de bak al snel een ware speeltuin voor beestjes en kinderen. Aan het eind van de dag kregen de dieren hun vrijheid weer terug.                                                                                                        En wij genoten van een driegangenmenu geheel verzorgd door een van de oudsten. Heerlijk!

Deze week hebben we brood gekregen. Niet zomaar een beetje maar veel. Erg fijn! Een groot deel is in de diepvries opgeslagen maar die zat al snel vol. Zo komt het dat onze warme maaltijd gisteren bestond uit broodschotel en we vandaag van dikke bruine boterhammen pizza’s hebben gemaakt.

Wat is er gesmuld want wat is er nou lekkerder dan je eigen samengestelde pizza. Het grootste compliment kwam van een van de kids, die kwam vertellen dat we de laatste dagen zo lekker eten. De oven heeft overuren gemaakt bij het maken van zakken vol geroosterde broodjes en paneermeel. Voor het overige brood zijn recepten opgezocht als  Bakkersverdriet, Schoenlapperstaart, Broodsoldaatjes en het Japanse Mogusa-No-Pan. Heerlijk!!!!!!!!!!!

En dan zijn we weer compleet.  Veel verhalen aan ons en aan elkaar van wat er allemaal is gedaan en meegemaakt en ook al snel weer over tot de orde van de dag: vakantie thuis.  En dat betekent dat  ’s ochtends de televisie een poos aan mag.  Voor een van de kinderen is  “de bruine beer in het blauwe huis” favoriet. Daar kan het kind echt op zitten wachten, en dat is voor ons heel bijzonder om te zien. Wij kunnen ons de tijd nog herinneren dat de maan voor ditzelfde kind een angstaanjagend fenomeen was. We hebben ons afgevraagd of dit te maken kon hebben met het feit dat dit kind ’s avonds uit huis is gehaald. Moet toch flink traumatisch zijn, in het donker in een vreemde auto met vreemde mensen. In dit verhaal van het blauwe huis is de  maan duidelijk aanwezig en wordt die prachtig gevonden en als we dan eens ’s avonds heel laat thuis komen dan merken we dat ook de echte maan niet meer zo’n vreselijke angst inboezemt. Is het de tijd die heelt!  Zijn het de positieve verhaaltjes over de maan!  Wat fijn als de angst steeds minder wordt.