En dan is het nu toch echt raak. Na wekenlang momenten met snotterbellen en wat moe, eerst de een en dan de volgende, is er nu toch echt een zieke. Helemaal zielig met koorts en geen eetlust en het liefst de hele dag op schoot.

Ondertussen zijn we er aan gewend geraakt dat er van die periodes zijn in een gezin dat je “aan huis gekluisterd bent”. En we weten ook dat deze periodes vanzelf weer overgaan. DE GROTE VRAAG is, hoeveel gaan er volgen, krijgen we er zelf ook een staartje van mee, hoe lang gaat dit duren. Rest ons verder niet veel meer dan op halve kracht de zaken buitens  huis te regelen en binnenshuis de zieke maar eens extra te verwennen.

Deze dag zat helemaal vol met wijsjes. Een paar van onze kids deden mee aan de provinciale voorronde van Kinderen voor Kinderen. Om 8.30 uur de deur uit en om 17.30 uur er weer in. In de tussentijd hebben we 4 blokken van 10 kinderen beluisterd die meededen.

We hebben nu dus heel veel wijsjes in ons hoofd. Prachtig om te zien hoe de deelnemertjes als echte sterren werden onthaald en behandeld. Om te oefenen werd de Kinderen voor Kinderen Karaoke site gebruikt. En we denken dat deze ook de komende tijd veel bezoek zal hebben van onze kids. Want wat hebben we nog veel andere liedjes gehoord die ook leuk zijn om te zingen. Van sommige liedjes word je echt blij en bij andere liedjes mag je andere gevoelens toe laten.     Verwerken noemen we dat!

De orthodontist heeft goed werk aan ons. Drie verschillende monden heeft hij onderhanden.

Met alle ongemakken die dat met zich meebrengt, mag het (verwachte)  resultaat op termijn er wel wezen. Maar een pretje is het niet. Zo is het niet vreemd dat er, op de eerste paar dagen na het consult, aspirientjes nodig zijn om te kunnen slapen of soms zelfs om de dag door te komen. We krijgen al heel wat ervaring met losse-, vaste-,  en  blokjes beugels, elastiekjes, uitdraaien, ragertjes enz.  Deze week  stonden er voor twee kids, drie afspraken gepland.

Er wordt deze dagen nog veel buiten gespeeld en ook de kinderverjaardag deze week, is een succes vanwege het mooie nazomerweer.

De eerste weken school zitten er weer op. Vorige week waren er een aantal informatie-avonden, want dat doet elke school zo’n beetje in dezelfde tijd. Onze eerste gesprekken op school met leerkrachten en soms met voogd en pleegzorgwerker erbij, hebben alweer plaatsgevonden.

Onze kids gaan op dit moment naar drie verschillende scholen.  Zo bezoeken we de basisschool De Bron, het speciaal basisonderwijs De Brug en het voortgezet onderwijs aan het Carolus Clusius College.

sbo de brug

Ook deze week zit er al weer bijna op. Het huiswerk, de toetsen en zelfs al weer een schoolreis doen de dagen voor de kinderen omvliegen. Na school kan er nog regelmatig worden buiten gespeeld en ook zo maar een eindje skeeleren is een fijne bezigheid.

carolus clusius college

Deze week was erg druk, naast de normale zaken dienden zich ook een aantal andere zaken aan. Tot nu toe kwam het wel eens voor dat er onrust was vanuit het thuisfront van een van de kinderen, daar hou je rekening mee en meestal waaide het vanzelf weer over. Deze keer vielen er een aantal zaken samen. Nu gaan we er vanuit dat het ook nu wel “sal reg kom” maar lastig is het wel.

Dankzij de bioscoopkaartjesaktie van de c1000 hebben we vanmiddag een middagje uit gehad naar de bioscoop en genoten van de film SHREK 4.  Erg leuk en gezellig.

Voor vandaag staat de oogarts gepland als een van de afspraken. Deze afspraak geeft al veel verdriet van te voren. Vooral de wetenschap dat er gedruppeld gaat worden veroorzaakt veel onrust. Een kus, een knuffel en een snoepje mee om het leed te verzachten. Achteraf valt het meestal reuze mee.

Meerdere van onze kids hebben een bril en te maken met dit ongemak. Toch blijkt in de praktijk die bril niet zo heel erg. En een leuke bril uitzoeken is helemaal gaaf. Dan wil iedereen wel een bril.

Herdenken kun je zien als palen waar tussen de draden van je leven hangen. Soms herdenk je iets waar je blij van wordt. Je verjaardag bijvoorbeeld of een trouwdag. Soms is het ook iets waar je niet blij van wordt, het herdenken van een sterfdag, van een grootouder of zelfs een ouder of iemand anders die dichtbij je stond. Ook  dan is het goed om te herdenken want het hoort bij je leven en zo kun je het stukje bij beetje verwerken. Zo worden hier regelmatig kaarsjes gebrand en toen we in de vakantie diverse kerken binnenliepen om te bezichtigen werd ook elke gelegenheid aangegrepen om te herdenken en een kaarsje aan te steken. De een voor een ouder die niet bekend is, de ander voor een overleden ouder, of zomaar voor iemand waar je heel veel van houdt.

Samen met de kinderen willen we zorgen voor zo veel mogelijk mijlpalen waar de draad stevig tussenhangt, zodat ze het leven aankunnen. Voor ons fijn, als een kind ook kan en wil herdenken dat het op een bepaalde dag zijn intrede deed in ons gezin en  we merken dat dit na een aantal jaren als een fijne mijlpaal wordt ervaren.

Vandaag herdenken we dat Bert op 1 september 1962 in Nederland aankwam met z’n ouders en 2 broertjes en 3 zusjes.

We gaan met z’n tweeën even lekker koffiedrinken in “onze stamkroeg” Het Konkeltje.

Vanmiddag zijn de kinderen vrij. Twee kids hebben hun oma op bezoek en zijn lekker de stad in geweest. Voor de anderen is het heerlijk buiten spelen. Het is tenslotte mooi weer!!!