Voor een paar kids was het vandaag wel een heel leuke schooldag. Sportkleren en -schoenen aan en de hele ochtend allerlei spelletjes en sportactiviteiten doen. De jongsten lekker veilig op het schoolplein, de iets ouderen naar de grote grasvelden een eindje verderop.

Verder is deze week wel heel erg kort. Dinsdag pas naar school, voor de een begint de meivakantie al op donderdagmiddag, voor de ander op vrijdag. Al bladerend zien we in de agenda nog nauwelijks hele schoolweken tot aan de grote vakantie. Met een video-opname van een spelsituatie om een hechtingsstoornis beter te kunnen beoordelen, een jarige en daarbij behorend kleuterfeest en traktatie, de wekelijkse therapieën, de afhandeling van een aantal zaken, vier keer logeertassen klaarmaken  en het gewone huishouden, is deze week ruim gevuld.

Dit keer is het de 9-jarigen prik die gegeven wordt. De spanning is voelbaar en als je nog zo jong bent is dat ook wel logisch. Op de aangegeven tijd en plaats sluiten we aan in de rij.

Ons kind gaat zitten en geeft geen krimp als de twee prikken gegeven worden. Na afloop zegt ze: “Voor de prik was ik acht maar nu na de prik voel ik me negen”. Wat een prik met je kan doen!

Wij gaan Paasfeest vieren  en wensen iedereen:

Vandaag hebben we de Pasar Malam Bali bezocht. Dat was flink genieten. De leuke kramen met allerlei dingen om te bekijken of te kopen, heerlijke geuren en smaken en de prachtige modeshow en muziek. Voor ons was het ook een heerlijk samenzijn met oma die mee was en een paar van onze eigen kinderen die ook waren gekomen.

In alle handjes een paar euro en het feest was compleet. Prachtig om te zien hoe de kids daar mee omgaan. Stickertjes, snoep, pandangcake, oorbellen, maar ook de enveloppen met lootjes voor een kinderhuis op Lombok. Toen we ’s avonds eindelijk thuis waren werd ons toegefluisterd dat dit wel een heel erg leuke dag was. Bedankt Pasar Malam Bali dat we op de gastenlijst mochten staan.

Vandaag heeft iedereen paasfeest op school. Voor de een is dat een paasontbijt met vertellingen en liedjes, voor de ander een paasfeest met de uitbeelding van het bijbelverhaal of een paaswijding.

Een geslaagde dag voor de kinderen en dan fijn een paar dagen vrij. Er kan heerlijk gespeeld worden met water en zand.

Bert heeft vandaag Antonia met zoon en ouders naar het vliegveld gebracht, in ruil daarvoor mogen wij (weer) de auto lenen. Dit keer zelfs tot het eind van de meivakantie. Fijn, zo nu en dan.

Vanmiddag komt er een telefoontje van de cbs “de Bron”. We mogen de spullen op komen halen die over zijn van het paasontbijt. Een paar tassen vol met lekkere dingen gaan mee naar huis. Heel erg bedankt!

Vandaag willen we de aandacht nog eens extra vestigen op de noodzaak van sponsoring. We zijn erg blij dat er zo nu en dan een sponsor kan worden bijgeschreven, want dit zijn voor de kids de krenten in de pap. Zonder de sponsors zouden we alleen de meest basic zaken aan de kids kunnen meegeven. Het zijn de extraatjes die het leuk maken en voor de ontspanning zorgen.

Wat kunnen sponsors van ons verwachten? Dat we op een goede en verantwoorde manier gebruik maken van het gesponsorde (goederen, diensten, geld). Verder zullen we er melding van maken in onze blog en wordt de sponsor opgenomen in de lijst van sponsors. De lijst van sponsors is te vinden aan de rechter zijde van de pagina in het blauwe vak van de pagina’s.

Deze week ontvingen we van de organisatie van de Pasar Malam Bali in Zwolle, een berichtje dat we ook dit jaar met het hele gezin  op hun gastenlijst komen te staan. Dat betekent dat we de entree gesponsord krijgen en dus de ruimte hebben voor iets lekkers als we binnen zijn en een kleinigheidje om mee te nemen. Wat een geweldig nieuws, we verheugen ons er nu al op om zaterdag met de kids te gaan genieten van het “feestje voor je zintuigen”.

Wat hebben we genoten gisteren. Het weer was prachtig, de attracties leuk en soms adembenemend, het humeur van de kids goed. Voor iedereen was er op zijn eigen niveau wel iets leuks te vinden.

Bedankt Kinderhulp, Pleegzorg en Walibi.

Voor ons ook goed om de kinderen eens te observeren tijdens zo’n dag. Waar staat het kind. Wat kan het allemaal. Waar geniet wie van. Geweldig om te zien dat de een de ander bij de hand pakt en op sleeptouw neemt, of accepteert dat de ander iets (nog) niet wil.

We gaan pas weg als het park gaat sluiten en onderweg naar de auto, kijken en praten we na over wat er allemaal was en wat er allemaal is gedaan. Allemaal met een kleine souvenier en een hart vol blijdschap.

Dit weekend (zondag) gaan we met het hele stel naar Walibi. Onze pleegzorgwerkster heeft kaartjes voor ons geregeld voor het pleegzorgweekend dat dit jaar in Walibi wordt gehouden. Er is al flink voorpret en het lijkt dat het weer ook goed meewerkt. Nog even broodjes, drinken en wat lekkers halen vandaag. We hebben er zin in.

Gisteren werd het al aangegeven: Morgen wordt het een moeilijke dag. Dus gingen er mailtjes naar de juf en de meester en zijn we er deze dag om te troosten, te praten of gewoon maar even vast te houden. We hopen dat er elk jaar een beetje van de scherpe kantjes afgaat, dat het verdriet om een gemis wat minder heftig word en een plekje krijgt. Wat we ondertussen  zeker weten, is dat deze dagen voorbij gaan en dat ook deze kinderen weer kunnen lachen en kind zijn. Maar toch, het zou niet moeten mogen!!

Vanmiddag zijn de jongste kids vrij en als er een naar een vriendinnetje is gebracht om te spelen dan gaan de anderen mee om een paar plantjes voor de tuin te halen. Eenmaal thuis wil de jongste helpen in de tuin en samen maken we gaten in de tuin, zetten de plantjes erin en dan mag er zand omheen. Met een grote fles krijgen ze veel water.

De handjes worden erg smerig en er is een overdaad aan water. Het resultaat is kleur in de tuin en een vieze, tevreden kleuter.