Ons weekend begint deze week vroeg want er zijn een paar kids vrij van school. We gebruiken de ochtend om een aantal nuttige zaken met de kinderen samen te doen en nemen ze ook nog even mee voor een gezellig uitje. Quality time. Een van de nuttige zaken was het ophalen van de nieuwe fiets voor een van de grootsten.  Als er dan ook nog een heel goeie tweede hands fiets staat dan gaat die ook mee voor onszelf. Was wel nodig en voor een mooi prijsje. Heel fijn! Bedankt MargeWebshop! Verder was het een dag van heel veel spelen, binnenshuis en buitenshuis. En genieten van het prachtige weer.

We zijn regelmatig bezig zijn om iedereen zijn eigen troep te leren opruimen. Heb je gelezen, dan gaat je boek weer in de kast. Knutselen? Okee, maar dan na afloop zelf het papier, schaar etc. weer opruimen. Skeeleren? Dan gooi je na afloop niet de skeelers en beschermers in de hoek. Toch is dit geen eenvoudige opgave. Regelmatig is de knutselaar alweer vertrokken voor je er erg in hebt en ligt alles nog op tafel of is er met de poppen gespeeld en liggen alle poppenkleren over de grond!

Toch gaat het steeds beter. We blijven zelf ook voortdurend zoeken naar nog betere opruimplekken en ideeën. Zo is deze week de kast in de gang onderhanden genomen. Elk kind heeft nu een eigen plank met daarop een tasje voor bijv. eigen kleur/werkboekjes en met brievenbakjes voor losse papieren. Langzaam maar zeker merken we ook dat er orde komt in de manier van spelen en eigen plekken als kasten. Glimlachend kijken we naar het bureau en de kamer van het kind dat een aantal jaren geleden de grootste troep veroorzaakte. Ja, we gaan gewoon door met proberen en langzaam maar zeker werpt het zijn vruchten af!

Sinds de vorige verjaardag, midden juni, is de verjaardag van vandaag als een rode draad door de weken heen gelopen. Vandaag was het dan eindelijk zo ver. Vanmiddag kwamen de vriendinnen uit school mee naar huis. En er was natuurlijk taart. Deels zelfgemaakt door de jarige zelf die hèèl erg jarig is. Tophit van de dag is het beurtelings gooien met de dobbelsteen en als je zes gooit ga je vliegensvlug een jas, sjaal en handschoenen aantrekken, waarna je met mes en vork chips mag eten, heel netjes dus.

Ondertussen gaan de anderen door met de dobbelsteen! De kids konden er geen genoeg van krijgen. Aan het eind van de dag ziet de vloer er niet zo netjes meer uit maar we hadden pret voor tien en de jarige gaat moe maar voldaan het bedje in.

Een paar dagen geleden kwam een van de kids al met de mededeling dat ze er al weer zijn. Nee, hè! De volgende keren met het zelf boodschappen doen waren ze ons nog niet opgevallen. Maar vandaag wel! Dus de eerste zak pepernoten is weer in huis. Samen met de sint verhalen en liedjes die van een CD, van de rommelmarkt van begin september, klinken, raken de kids al weer aardig in de stemming. “Nog maar 9 weekjes hè”, is een vraag die regelmatig klinkt.

Toch kunnen we nog even rustig aan doen. Want sint en piet zijn op dit moment nog baby’s (lees: poppen), die verzorgd worden door onze jongste kids. En al die cadeautjes (eigen speelgoed) inpakken is goed voor de motoriek!

De derde week na de grote vakantie en de bacillen vliegen ons om de oren. De een is gewoon verkouden maar bij de volgende kun je wel een zakdoek onder de neus vast knopen. Tot nu toe heeft er niemand koorts dus hopen we met een beetje extra rust en fruit deze periode weer goed door te komen.

De dagen zijn weer lekker gevuld en er worden weer lijnen uitgezet voor de toekomst van “onze” kids.

We lopen wat winkels af om ons te oriënteren op een aantal zaken  die te maken hebben met wat klussen in huis. Zo lopen we ook de Praxis binnen en komen daar de tafel tegen. Al langere tijd zoeken we naar de beste oplossing voor een eettafel. Steeds vinden we wel iets niet goed. De ene keer is het de afmeting, dan de kwaliteit of de prijs. Vandaag zagen we hem zomaar staan en waren het er samen over eens dat dit  onze ideale tafel is. Bij navraag blijkt het de laatste te zijn en een showmodel dus valt er ook nog wel wat aan de prijs te doen. Om een lang verhaal kort te maken: een goedwillende medewerker van de Praxis en een zwager die wel even wil rijden zorgen ervoor dat wij onze bureautafel hebben ingewisseld voor een prachtige grote eettafel.

In ons gezin met 5 pleegkinderen hebben we met diverse voogden te maken. Vaak heeft het gezin waar het kind vandaan komt al te maken gehad met de gezinsvoogd van Bureau Jeugd Zorg. Deze onderhield contact met het gezin omdat er moest worden toegezien op de leefomstandigheden van de kinderen binnen dit gezin. Vaak is het voldoende om diverse hulp binnen het gezin te regelen. Als dit niet voldoende is dan wordt er overgegaan tot uithuisplaatsing .

Het is onnodig om te vermelden dat dit voor het kind een traumatische gebeurtenis is. Toch wordt er soms toe overgegaan om de veiligheid van het kind te waarborgen. Als pleeggezin krijg je dan ook te maken met die gezinsvoogd. Als deze situatie lang duurt of als de biologische ouders een zware druk op het kind (blijven) leggen kan er een verderstrekkende maatregel worden aangevraagd bij de rechter. Het gezag wordt dan bij de ouders weggehaald en komt bij BJZ te liggen, de gezinsvoogd wordt dan voogd en is dan degene die de belangrijke beslissingen over en voor het kind neemt.

Ook in dat geval is het voor ons een belangrijke gesprekspartner in de opvoeding van het kind. In beide gevallen zitten we regelmatig tot vaak met de diverse (gezins)voogden om de tafel. Ook vanochtend hadden we zo’n samenzijn.

Een deel van de middag en avond hebben we gezellig samen zitten boeken kaften.  Gisteren zijn de boeken en het rooster opgehaald en morgen gaat het schoolprogramma beginnen. Voor de kids van de basisschool is de kop er al af. Zij zijn al twee dagen naar school geweest.

De eerste dag nog vol spanning voor de nieuwe klas en soms ook nieuwe kinderen en in ieder geval een nieuwe juf. Vanochtend leek het al weer aardig gewoon. Nieuw voor ons is, dat we de kids nu op 3 locaties moeten hebben  ’s ochtends. Twee voor de schoolbus een eind verder op in de wijk, een op de basisschool aan het eind van de straat en een met de fiets naar een school in de volgende wijk ivm een overgangsjaar voor het samengaan van twee basisscholen. Even wennen, maar het blijkt allemaal goed te doen. We hopen dat de kinderen dit jaar, net als de prinsesjes,  kunnen zeggen: I love school!

We zijn de dag begonnen met eens heerlijk over de grote rommelmarkt van Hattem te lopen. Gezellig en vooral warm en een openbaring om te zien wat elk kind met z’n centjes doet. Moe en tevreden komen we  ’s middags weer thuis waar we visite aantreffen en over en weer verhalen hebben over de genoten vakantie.

Begin van de avond arriveren ook  de laatste twee kids en zijn we weer compleet. We maken de balans op van ruim twee weken vakantie. Naast plezier is er ook heimwee geweest. We zijn blij dat het desbetreffende kind zo goed is opgevangen en ruimte heeft gekregen om de emoties te leren herkennen, te tonen en verwerken.

Naast het fijne samenzijn met familie is er voor een paar kids ook verdriet om een, in de vakantie, overleden opa. Er worden veel verhalen over verteld en de tranen zitten nog erg hoog.

Maar we zijn blij en dankbaar dat iedereen weer gezond is “thuisgekomen”. We geven ruimte voor verhalen en het verwerken van diverse emoties en hopen dat alle kids maandag weer op een normale manier naar school kunnen. Het zal nog even duren voor het e.e.a. weer stabiel is, maar we blijven ons best doen om hierin een handje mee te helpen.

Het huis begint weer langzaam aan vol te lopen. Eerst komen we zelf binnen met 4 koffers en een uurtje of wat later het eerste kind met tassen kleren en eigen spulletjes en alles wat op het logeeradres was verzameld. En dat was nogal wat.

De volgende lading kids komt aan nadat we nog even genoten hebben van een “bakkie koffie” in de stad. Met nog eens een verzameling aan spullen. We zien de kinderen elkaar op een prettige manier begroeten en ook met ons is het een fijn weer zien. Er komen gezellige verhalen over wat er allemaal is meegemaakt op vakantie. Al snel wordt er weer samen gespeeld als vanouds.

Morgen komen de laatste kids thuis en zijn we weer compleet.