Dochter op bezoek, therapie voor twee kids, gesprekken met voogd en IPG-er, open avond van de HBO-opleiding van “onze” (ex-pleeg-)dochter, kamer bekijken, ouderavond basisschool en tussen de extra zaken door ” gewoon” aandacht voor de kinderen en de boel draaiende houden. Deze week lijken we al in een hogere versnelling te moeten schakelen. Het lijkt al wel december. Morgen gaan we met de jongste twee ’s avonds de stad in om sfeer te proeven van de koopavonden in het donker met de decemberverlichting. Wordt vast gezellig!

Mijn wereld- jouw wereld

Mijn leven is een woonhuis

Ingericht door mij

Hier ben ik gelukkig

Hier voel ik me vrij

Alles is voorspelbaar

Rustig, kalm en stil

Geen herrie of verrassing

Precies zoals ik het wil

De wereld is daarbuiten

Ik ben hier alleen

De muur is dik en stevig

Niets komt er doorheen

Soms als ik me erg goed voel

En ik heb goede zin

Dan open ik de ramen

En kijk de wereld in

Ik zie je naar me kijken

Je vriendelijk gezicht

Een glimlach en een knipoog

Dan gaat het raam weer dicht

Genoeg contact voor even

Meer verdraag ik niet

Ik ga weer snel naar binnen

Waar niemand me meer ziet

Mijn leven is een woonhuis

Ingericht door mij

Hier ben ik gelukkig

Hier voel ik me vrij.

Ontdek de pleegouder in je buurt en in het verlengde daarvan ontdek de pleegouder in je zelf.

Vanavond geven we een korte presentatie over pleegzorg en wat dat inhoud en hopen we met een aantal mensen over dit onderwerp te kunnen brainstormen. Morgen een “open huis” met de landelijke actie van Pleegzorg Nederland. Wie weet ontdekt iemand de pleegouder in zichzelf! En dat zou mooi zijn met het huidige tekort aan pleeggezinnen, mn voor tieners.

Je moet naar je stage en dan is de ketting van je fiets eraf gegaan. Balen dus! Niet getreurd er is nog wel een fiets beschikbaar. “Maar die kun je morgen niet meenemen, hoor”!

Dan is het begin van de avond en de fiets komt ter sprake en dat we niet geloven in “dat kan ik niet”. We zijn (oostindisch) doof voor het gemopper. “Het regent…”, “ik heb nog nooit een fiets gemaakt…”, “ik kan m’n fiets niet op de kop krijgen…”, etc. Als wij dan niet reageren of een enkele tip geven ga je zuchtend aan de slag.

Als de ketting er weer op zit en je hulp hebt gehad bij het strakker maken van ketting is je nieuwsgierigheid gewekt. “Nu wil ik ook weten hoe de rem werkt”! Nou nou, applausje voor jezelf.

Eén van de kinderen ging vanmiddag naar het Kunstatelier van de Muzerie voor kinderen uit de groepen 3 en 4 van de basisschool. Best spannend natuurlijk zo’n eerste keer. Maar na de kennismaking met de docente Margreet Stakenburg en het zien van de materialen die klaarliggen, wil ze het toch wel proberen.

Na een uur wordt ze opgehaald en is ze een echte kunstenares geworden. Er ligt een werkstuk klaar met de naam “robotmachientje” en er wordt nog ijverig gewerkt aan een tekening. Ook de andere deelnemertjes zijn erg enthousiast. De kunst mag mee naar huis en er wordt verteld dat ze volgende week gaan verven.

Eenmaal thuis wordt de tekening verder afgemaakt en gepraat over de volgende week. Dat zit dus wel goed. We zijn trots op onze kunstenares in de dop.

We hebben dit weekend samen een high tea gehad dat door een van de kids was klaargemaakt. Boek uit de bibliotheek, heel veel zin en een paar boodschapjes bij de winkel in de buurt. De hele middag werd er hard gewerkt en het begon steeds lekkerder te ruiken. We konden op een gegeven moment met z’n allen aanschuiven, een beetje later dan gepland maar dat mocht de pret niet drukken.

We hebben genoten met z’n allen van de zelfgemaakte en versierde cakejes. maar ook van de eigenbedachte variaties als cakestukjes en pepernoten die in chocolade konden worden gedipt en de glazen sap met een suikerrandje. Wat heerlijk, zo’n creatief kind!

Ondertussen is het weekend bijna voorbij en beginnen we aan een nieuwe week waar voor de kids en voor ons weer diverse zaken in de agenda staan.