Wij sluiten als gezin een jaar af waarin veel gebeurd is. Een hoogtepunt van
dit jaar was wel onze reis, met de kinderen, naar Finland. Deze belevenissen
zijn te vinden op onze blog vanaf 2 augustus. Natuurlijk waren er ook mindere
zaken dit jaar die met de kinderen te maken hadden. Een vader die z’n kinderen
niet meer wil zien, intens verdriet van een ander kind waar op dat moment geen
oplossing voor is. Gedragsproblemen vanuit onmacht, de beslissing om naar
een andere school te moeten. Communicatiestoring met Bureau Jeugdzorg
waardoor de veiligheid van kinderen in het geding komt en de frustratiegrens
regelmatig wordt afgetast of opgerekt.
Toch kijken we terug op een goed jaar. Elk kind zit op een goede plek,  ook voor
school, waar extra hulp nodig is daar is het ingezet of aangevraagd. De stappen
vooruit zijn niet altijd spectaculair, maar ze zijn er voor ieder kind.

Dankzij de mensen die ons gezin een warm hart toedragen hebben gebeurtenissen
een mooi gekleurd randje gekregen. Hartelijk dank daarvoor.

“Hechting lijkt op een raam dat wijdopen staat bij de geboorte en dat zich gedurende de eerste drie levensjaren geleidelijk steeds verder sluit” (Rygaard, 2007). Een mooi beeld en zo wordt het ook begrijpelijk dat er bij “onze” kids het e.e.a. aan de hand is. Ze hebben veel meegemaakt in hun jonge leven en zijn al jong uit huis gehaald en we hebben te maken met hechtingsproblematiek. Dit heeft gevolgen op veel vlakken. Dat werd ons gisteren nog weer eens goed duidelijk;

Om 14.00u in de middag waren we weer compleet. Ieder met z’n eigen verhaal en belevenissen van de afgelopen dagen. Om half vijf verlieten wij ons huis, de kinderen achterlatend met oppas, voor een verjaardagsfeest elders in het land. Een supergezellige ontmoeting met familie en kennissen waarvan we velen al veel te lang niet hadden ontmoet. Voor ons leek dit een extra vakantiedag. Halverwege de avond werden we opgebeld door thuis. Eén van de kinderen was ziek en één van de kinderen had moeite om zich te gedragen. Lastig als je een uur rijden van huis zit! Met de tip om de zieke op de bank in de woonkamer te leggen (niet meer alleen) en duidelijk en direct te reageren op het andere kind, werd weer opgehangen. Met gemengde gevoelens bleven we nog even op het feest. Bij thuiskomst lagen alle kinderen te slapen, één verhuisde van de bank naar het eigen bed!!

De ochtend begint vandaag niet heel erg vroeg gelukkig. Er is geen “ziek” kind meer en ook geen  “stout” kind. Het feit dat we er weer zijn is genoeg! We kunnen weer de veiligheid en de grenzen bieden die nodig zijn en die er bij deze kinderen niet vanzelfsprekend zijn.

Gisterochtend zijn we uit Zwolle vertrokken voor een (onverwachte) korte vakantie! We gingen de grens over om in Antwerpen uit te komen. Dit was een verrassing van Bert voor Wilma. ’s Avonds lekker slenteren over de kerstmarkt die daar nog volop gaande is.

Na een goede nachtrust en een heerlijk ontbijt, gaan we vandaag nog even de stad in om daarna weer richting Nederland te vertrekken. Nog een familiebezoek eind van de middag en een nachtje slapen bij onze zoon in Enschede, waar de jongsten logeren. Morgen weer naar huis en dan zullen alle kinderen in de middag weer thuis zijn voor de jaarwisseling en de rest van de vakantie.

Gisterochtend zijn we uit Zwolle vertrokken voor een (onverwachte) korte vakantie! We gingen de grens over om in Antwerpen uit te komen. Dit was een verrassing van Bert voor Wilma. ’s Avonds lekker slenteren over de kerstmarkt die daar nog volop gaande is.

Na een goede nachtrust en een heerlijk ontbijt, gaan we vandaag nog even de stad in om daarna weer richting Nederland te vertrekken. Nog een familiebezoek eind van de middag en een nachtje slapen bij onze zoon in Enschede, waar de jongsten logeren. Morgen weer naar huis en dan zullen alle kinderen in de middag weer thuis zijn voor de jaarwisseling en de rest van de vakantie.

Twee kinderen terug en onze eigen kinderen even weer thuis. Full house vandaag! Supergezellig! Met z’n allen en moeder aan de koffie/thee en samen pannenkoeken eten.

Aan het eind van de dag gaan de jongste twee mee logeren met één van onze kinderen. Dat betekent dat wij twee dagen vrijaf kunnen nemen. De 29ste zullen we weer compleet zijn.

Na een heerlijk rustige dag met z’n drieën, gaan we gourmetten met z’n vieren, nl. met de dochter die net is binnengekomen.

Toch geweldig als je je zelf gebakken pannenkoeken kunt opeten. Maar dan is het wachten op het dessert. Samen genieten we van het ijshuisje dat, door de jongste in huis, versierd is. Voor wie zou die eerste plak ijs toch zijn?

Om elf uur staan de koffertjes/tassen en kerstkoekjes klaar. Blije gezichten om de naderende logeerpartij. Wij wensen “onze” kids fijne dagen! De één gaat de kinderen op twee verschillende plekken brengen, de ander gaat ons huis “kerstklaar” maken.

Een bericht van het Nationaal Kinderfonds heeft ons bereikt. Het bedrijf Gispen, dat genomineerd is voor de Succes Award 2012, zal bij winst, de prijs van 20.000 euro aan het NFK schenken.

“Een video zegt meer dan duizend woorden”, bekijk de Nationaal Kinderfonds TV spot en kijk naar wat ze doen voor kinderen.

Deze dag stond in het teken van de kerstkoekjes. Eerst het bakken en dan versieren. Tussendoor een fijne kerstfilm kijken.

Veel plezier (en veel gesnoep want je moet elke keer je vingers aflikken of de versiering proeven) en aan het eind van de dag héél veel koekjes om mee te nemen naar de logeeradressen. Het resultaat mag er wezen.

Morgen worden vier kinderen weggebracht om Kerst bij hun familie te vieren. Twee komen de 2e Kerstdag weer terug en twee anderen gaan wat langer logeren. Eén kind blijft bij ons en met z’n drieën gaan wij de Kerstdagen in.

De kerstliedjes zijn aan de beurt om geoefend te worden. Dat gebeurt dan zingend, op de viool, de piano en ook de gitaar wordt nog wel eens gepakt.  Komen we binnen en staan 2 zussen samen kerstliedjes te spelen.

Dat we dat mogen meemaken, is heel wat anders dan elkaar in de haren vliegen! “Muziek verbroedert/verzustert?” Of is het de kerstgedachte? Maakt niet uit wat het is maar het is mooi om te zien.

Ondertussen is het kerstvakantie. We zijn allemaal toe aan rust, even niets moeten. We gaan een tandje lager. Kerstlichtjes aan, fijn spelen, boek lezen, genieten in een fijn warm huis!

                                                                                                                                                           En dan wordt de een na de ander ziek. Zware hoofdpijn, overgeven, koorts! We moeten er aan geloven. We gaan over op (waar mogelijk) een lager tempo. De dagen bestaan uit drinken, beschuitjes, paracetamolletjes en thermometers.

De teller staat op 4. Daarnaast gaat voor de (nog) niet zieken alles gewoon door. Het is maar goed dat we weten dat ook hier weer een eind aan komt!!!!