We zijn de afgelopen tijd weer eens bezig om de tafels op te halen. Mooi om te zien dat (jaren)lange regelmatige oefening nu toch z’n vruchten afwerpt. Is een tafel toch weer wat weggezakt, dan is het veel sneller weer terug en het resultaat is dan een flinke pluim en een glunderend koppie!

Gisteren zagen we de eerste sneeuwklokjes en vandaag werd er volop in de sneeuw gespeeld. Fijn dat het nog vakantie is, we kunnen zo nog even genieten.

En daar hoort bij dat je van de heuvels naar beneden gaat op de slee. En als je het alleen durft ga je ook met z’n tweëen of anders om.

Om 09.45u zitten we in de trein en gaan een dagje naar Leiden. Het is ontzettend druk op het station en nog drukker in de trein zelf. Het eerste stuk van de reis zitten we op de trap in het halletje met een heleboel andere mensen.

Na de eerste stop komen er een paar plekken vrij en kunnen we zitten met nog een paar kinderen op schoot. Na de tweede stop hebben we allemaal plek. Een heerlijke reis verder want we hoeven nergens over te stappen. Anderhalf uur later stappen we uit in Leiden waar we eerst naar het huis van onze dochter gaan en gezellig samen wat drinken en broodjes eten.

Samen gaan we de stad in en mag iedereen wat uitkiezen. Altijd leuk natuurlijk. We eten een hapje bij Mac Donalds en hebben het super gezellig. Helaas moeten we om half negen echt richting station. We hebben de treincoupé bijna de hele reis voor onszelf, er kan dus lekker gespeeld worden. Ook met het nieuwe speelgoed, dat zwaar afgeprijsd in een bak lag, en super leuk blijkt te zijn. Alleen het maakt geluid en dat kun je niet doen in een volle coupé, maar nu dus wel.

We hebben een gezellige dag gehad. Naäma en Cliff bedankt.

Regelmatig is er één van de kinderen in de keuken te vinden. Er wordt van alles gemaakt. Pandan-cake, koekjes in verschillende soorten en maten maar ook bokkepootjes van lange vingers.

Heel lekker blijkt toch elke keer het deeg voordat het in de oven is geweest en het is mooi om te zien dat elk kind lepeltjes klaar legt om de rest te laten proeven. Dat het eindresultaat niet altijd lukt is helemaal niet erg want bijna altijd is het wel te eten. Dus…smikkelen maar!

Tassen uit de Vila winkel waar onze dochter werkt, verf die we gekregen hebben van Rits In, een paar kinderen die graag bezig zijn en meer heb je niet nodig voor een lekker uurtje verven.

We hebben het heel gezellig en het resultaat mag er ook wezen.

Sinds een paar dagen heeft één van de kinderen een paar muizen. Een paar keer per dag krijgen de beestjes een flinke dosis aandacht en verzorging. Elke dag mag één van de anderen assisteren. Er wordt een verzorgschema opgesteld en een flinke dosis informatie gelezen. Ook dat is leren, maar dan op een leuke manier.

Vandaag begint de voorjaarsvakantie. Lekker even spelen, niet elke ochtend hoeven opschieten. Voor wie nog verkouden of snel moe is, is er de gelegenheid om nog even bij te komen. Vanaf de kerstvakantie hebben we bijna doorlopend één of meer kinderen ziek thuis gehad. We hopen dat dit na een week rust tot het verleden behoort. Vanaf de tafel lachen de voorjaarsbloemen ons toe. Laat dat voorjaar maar komen!

Vanochtend liggen er een paar kaarten voor ons klaar voor Valentijnsdag. Zo lief!

Vanmiddag ligt er voor elk kind een eigen speciale Valentijns-lollie. Dat is genieten, een kleinigheidje speciaal voor jou! Met elkaar maken we de wereld een klein beetje fijner.

Vanochtend gaan we voor een evaluatie- en doelengesprek naar de ergotherapeute van Kiwili kinderergotherapie. Ondertussen komen we daar nu ruim twee jaar met twee van onze kinderen en we zien een flinke vooruitgang. Deze week is er zelfs een veterstrikdiploma gehaald. Voor veel kinderen een must als ze een jaar of zes zijn maar voor “ons” kind een hele prestatie nu ze tien is.

Ik ben sneller/langzamer
Ik ben drukker/rustiger
Ik ben anders dan de rest
Ik ben nooit saai
Ik ben nooit standaard
Ik ben de raarste uit het nest

Deze week bezoeken we alle scholen om over de vorderingen van de kinderen te praten en over de sociaal/emotionele ontwikkeling. Hoe doet het kind het in de groep? Hoe gaat ze om met de andere kinderen, met regels? In ieder geval zorgen de kinderen er voor dat het nooit saai is. Niet voor hen zelf, niet voor de school, niet voor ons!!!

Ondertussen is er nog steeds een zieke, wel een andere dan vorige week, maar we gaan nog even door met thermometer en paracetamol en overleg met het medische circuit.

De middagpauze is weer voorbij. Er was tijd voor oefeningen van ergotherapie van een kind en een rustige lunch. Verder is de agenda nagekeken, de afspraken voor deze week gepland. Er liggen nieuwe evaluaties die nagekeken en verwerkt moeten worden en voor elk kind is er wel iets wat deze week speciale aandacht verdient. Tussen deze en de normale huishoudelijke zaken door proberen we een gaatje te vinden voor We-time. Even samen onthaasten en een bakkie halen. Handig zo’n agenda waar dat “gaatje” standaard inzit!! In de praktijk toch niet altijd eenvoudig om dat te vinden. Het woord we-time is een afgeleide van het me-time dat een van van de kinderen zuchtend zei nodig te hebben toen ze haar kamer ook nog moest opruimen naast het schoolwerk.