Huppelend gaat onze jarige naar school. Mandje met traktaties in de hand, zingt ze “ik ben Roodkapje” en onbedoeld komt ze in het sprookje van Hans en Grietje terecht. Op het schoolplein ligt een spoor van cakejes die uit het mandje zijn gevallen. Het mag de pret niet drukken. Er is niks fijner dan jarig zijn en er ook zin aan hebben. De zon schijnt, cadeautjes bij het ontbijt, trakteren op school en vanmiddag een kinderfeest dat lekker in de tuin kan plaats vinden. Dag “blij” wat fijn dat je er vandaag ook bij bent.

Bang, verdrietig en boos, dat zijn de gevoelens die deze week hoogtij vieren in ons huis. In de meivakantie werd het ons al duidelijk dat we een flinke hobbel zouden moeten nemen met één van de kinderen. We probeerden in huis de rust te bewaren en gingen er tegen aan. Het betreffende kind voorlopig op een tijdelijke plek.

Deze week kregen we het bericht dat de plaatsing van dat kind wordt beëindigd door BJZ zonder verder enig gesprek. Door diverse hulpverleners en ons  wordt dit ervaren als onmogelijk en zeer ongewenst, maar het gebeurt. We staan erbij en kijken er naar.

Rest ons de schone taak om de andere kinderen op te vangen met hun brij van gevoelens. En daarnaast zijn we zelf ook gewoon mensen!

We doen ons best om de gevoelens te ontwarren en een plekje te geven. “Blij” willen we weer een wat grotere plek  geven in ons gezin!

Ik ben elf en krijg al heel erg lange benen.

Ik ben elf en word al een echte puber.

Ik ben elf en hoef echt niet meer zo vroeg naar bed.

Ik ben elf  dus pas ik niet meer op een kinderfiets!

Wat ben ik blij en trots, ik ben elf en heb een nieuwe grote fiets!

Vooraf de instrumententuin waar diverse instrumenten geprobeerd kunnen worden en heel veel trotse kinderen “geluid” uit de instrumenten krijgen.

En dan naar de grote zaal waar het concert gaat beginnen. Dit keer het verhaal van Alfred Jodokus Kwak. Eén van de kinderen heeft wat moeite met harde geluiden en onverwachte dingen. Als ze merkt dat er spelers met hun instrumenten vanuit allerlei deuren en al spelend binnenkomen, zegt ze met een benepen stemmetje: “ik denk dat het wel mooi gaat worden”. Als alle spelers het podium bereikt hebben wordt het inderdaad een prachtig muzikaal verhaal. De kinderen en wij genieten. Met dank aan Erna en een collega die het voor ons betaalbaar maakten!

Als we net onderweg naar huis zijn, zien we de bus met orkestleden langsrijden. Ze worden door onze kinderen uitgezwaaid en wat leuk dat de buschauffeur toetert en de helft van de orkestleden terug zwaait. Wat een ervaringen allemaal!

Met het mooie weer én de vakantiedagen wordt er eindeloos gespeeld. Zo wordt er ook flink geoefend in huishouden. De lekkerste “maaltijden” worden gemaakt van bloemen, zand en noem maar op.

Als de was wordt opgehangen dan is er meestal wel een kind dat de kleine dingen wil ophangen.

Aardappels schillen wordt een creatief gebeuren. Samen aan de tafel. Gezellig zo!

Een zonnig ontbijt met een heel stel.

Heerlijke gezonde broodjes.

Samen zingen en musiceren.

Vriendjes maken met de hond van Lydia en Jachin. We hebben heel erg gezellige dagen zo aan het begin van de vakantie.