Heerlijk die ochtenden dat je rustig kunt opstarten. Op alle kamers zijn kinderen fijn aan het spelen, een verhaaltje of muziek luisteren en er wordt flink geoefend op het lakken van nagels.

We hebben gisteren een dagje uit gehad en volgens een van de kinderen was het een “familiedagje”. We gingen kijken naar de nieuwe werkplek van onze dochter Naäma. We hebben lekker door het winkelcentrum van Amstelveen geslenterd. In de tassen zitten kleine, zorgvuldig uitgezochte cadeautjes die zo’n dagje extra speciaal maken en variëren van een stressbal tot playmobiel en nagellak. In het winkelcentrum is een speciale kinderhoek met computerspellen en een speeltuintje, dus de tijd vliegt voorbij.

We ontdekken een winkel met een heuse kinderingang en ergens anders een levensgrote leeuw.

Na werktijd hebben we een poosje bijgekletst om begin van de avond richting Bilthoven te rijden waar Joram en Ashley ons opwachten met een heerlijk bordje eten. Terwijl we gezellig bijkletsen kijken de kids op een levensgroot scherm een stukje van de nieuwe legofilm.

Na een superleuke dag komen we flink laat thuis. Vandaag gaan we het rustig aan doen! Een van de kinderen gaat aan het eind van de dag logeren tot en met vrijdag.

Met een mooie jurk, gekapte haren, hakschoenen en veel zin gaat ze naar de feestavond van het V.O.  Kleine meisjes worden groot!

Een nieuwe spreuk is opgehangen op het bord in het toilet.  Commentaar: ” Je denkt toch niet dat ik een lampje in huis wil zijn”? Dat hebben we dan maar vast duidelijk!

Vanavond gaan we naar nog een Open Dag van het Voortgezet Onderwijs. We bezoeken de TalentStad waar het VMBO is gehuisvest. We laten ons voorlichten over het werken met modules, bekijken diverse lokalen en richtingen. “Onze” meiden zijn wel in voor lekkere versgemaakte hapjes, gelakte nagels, gewassen of gevlochten haren en meedoen met gym. Leuk om leerlingen aan het werk te zien. Ondertussen krijgen we informatie over de school en de werkwijze. Na afloop zijn we blij dat we naar deze school toe gegaan zijn ook al hebben we nog lang niet alles gezien. Volgend jaar dus nog maar een keer!

“Ik ben autistisch”, meldt een van de kinderen als ze uit school komt. “O ja, hoe weet je dat?”. Dan komt het verhaal dat er vandaag een andere juf in de klas kwam vertellen over autisme en hoe voor dit kind de puzzelstukjes op hun plek vielen.

Ze herkent bij zichzelf  diverse kenmerken van autisme en lijkt daar blij mee te zijn. “Kijk, zo ben ik ook hè”! Dan is het eigenlijk niet zo belangrijk of je nou dat etiketje opgeplakt hebt gekregen. Veel belangrijker is dat je naar jezelf kunt kijken, kunt zien dat je bijzonder en uniek bent en dat je mag zijn wie je bent.

Afgelopen weken hebben we de open dagen bezocht van Praktijkonderwijs De Boog, waar een van onze kinderen mocht meehelpen, en van de Jeno XL school die redelijk dicht bij ons in de buurt staat. Nu hoeven we alleen nog maar te kijken, volgend schooljaar moeten we kiezen voor een kind. Het is wel mooi om te zien hoe dit kind zelf al heel goed nadenkt over het hoe en waarom.

Verder zijn de oudergesprekken op de diverse scholen ook deze week weer geweest. Het is duidelijk waar de kinderen staan, wat er extra nodig is maar ook wat er allemaal goed gaat. We zijn blij met de (kleine) stapjes vooruit.

De 4e dag van de Olympische Spelen en ook hier slaat de oranjekoorts toe. Samen kijken we als er Nederlanders moeten of we kijken de herhaling, we kijken naar de medaille uitreikingen. Ook op de scholen wordt dit hier en daar samen gedaan. Vandaag gaat de eerste als oranje fan naar school.

Gezellig met elkaar naar de opening van de Olympische Spelen kijken. Als het wat lang duurt ga je ondertussen gewoon lekker tekenen. In de keuken worden heerlijke patatjes gebakken. Ondertussen praten we wat over de landen en sporten en de Olympische gedachte.

Daar waar de emoties een paar dagen geleden nog flink opliepen, begint het nu wel wat rustiger te worden. Toch wordt net op dit moment nog weer een boze bui aan het papier toevertrouwd. Een mooie manier van verwerken.

Elk kind heeft z’n eigen beldag. Dan wordt het  ’s avonds gebeld door familie. Voor een kind zijn deze afspraken in de maak. Bellen kan heel fijn zijn. Prettig is het als er een regelmaat inzit, dan kan het kind zich er op instellen. Onlangs was er een onverwacht telefoontje waardoor de redelijk rustige emotionele periode van het kind flink werd verstoord. De emoties lopen soms flink hoog op en het kind doet zelf d’r best om de wereld om zich heen weer onder controle te krijgen door alles te willen bepalen. We zorgen voor wat afleiding. Lekker buiten spelen, filmpje kijken en wat extra aandacht.

We hebben er weer een! Een emoticon-fruit! De Zieligsappel. Bedacht tijdens het tekenen op deze rustige zaterdagochtend. Hij krijgt een plekje naast de Framboos, de Aardblij, de Weenbes en de Bangaan.  Het helpt allemaal mee om emoties te leren herkennen bij jezelf en bij anderen. Dat is iets wat bij onze kinderen moet worden aangeleerd, het gaat niet zo vanzelfsprekend als bij de meeste andere kinderen. De zieligsappel lokt meteen reacties uit, vooral bij het kind dat gisteravond onverwacht een telefoontje kreeg waar ze heel blij mee is, maar wat alle emoties weer even helemaal door elkaar schudt.