Dit weekend zien we onze overige kinderen en kleinkinderen. We gaan naar de eerste verjaardag van Elena en zien daar bijna iedereen. Wat leuk en gezellig.

’s Middags in de speeltuin lijken de kinderen wel onvermoeibaar.

De zondagochtend brengen we twee kinderen naar het station. Ze worden door familie opgehaald voor een logeerpartij. De komende weken zullen we doorbrengen met een wisselend aantal kinderen. Deze dag bezoeken we Naäma en Cliff, we kletsen bij en eten samen pannenkoeken.

We vertrekken uit Kopenhagen en nemen daar een paar lifters mee. Met wat passen en meten kunnen ook hun (grote) rugtassen mee. De kinderen vinden het maar wat spannend en zoeken regelmatig contact. Het is heel interessant waar ze vandaan komen, waar ze heen gaan, wat ze eten….ze slapen in de open lucht maar zijn geen zwervers!  Het leidt ook even af van de lange reis.

In Lübeck zetten we de lifters af. De kinderen vinden het jammer. In een van de tekenboeken blijft een leuke tekening achter. Bedankt!

Het laatste stuk in Duitsland hebben we noodweer en kunnen maar langzaam rijden. Net voor middernacht komen we veilig thuis.

Tijdens de terugreis hebben we twee overnachtingen gepland om redelijk uitgerust weer thuis te kunnen komen. Elke overnachting brengt wel iets nieuws om te doen of te bekijken.

Daarna moeten we natuurlijk weer veel kilometers maken richting Nederland. Niet elk kind kan zoveel veranderingen in zo korte tijd makkelijk aan!

We komen om 07.00u aan bij de boot voor de terugreis. Nathan en Leena staan ons al met de kinderen op te wachten. “Onze” kinderen krijgen een zelfgemaakte knuffel als aandenken mee die later op de dag heel helpend blijken te zijn bij het verdriet om het afscheid.

Er wordt omhelsd, foto’s genomen, nog eens dag gezegd en geknuffeld en dan moeten we toch echt de bus in en richting boot.

Op de 11 uur durende bootreis hebben we tijd genoeg om te denken aan de afgelopen weken. De dagelijkse contacten met Nathan, Leena en de kinderen. De logeerpartijtjes van de kleinkinderen bij ons, de ontmoetingen met diverse mensen. De leuke gezellige dingen die we gedaan hebben. Maar ook momenten waarop het even niet goed ging, waar we creatief moesten zijn om het voor iedereen leuk te houden/krijgen. Tijd om uit te (z)waaien.

We krijgen bezoek van Ritva. We kennen deze mevrouw van in de 70, (zij en haar man zijn beiden predikant geweest) van een ontmoeting vorig jaar en van het Summercamp dat we met de kinderen in deze vakantie bezochten. Ze heeft haar zelfgemaakte poppen bij zich, die ze gebruikt om bijbelverhalen te vertellen. In het Fins/Engels en door Bert vertaald/verteld, luisteren onze kinderen en kleinkinderen naar het verhaal dat Ritva hun verteld. Bij het neerzettenvan de poppen worden Nijntje en een konijnenknuffel en Sneeuwwitje door de kinderen toegevoegd. Moet kunnen, toch?

Het is vandaag erg warm en de kinderen vinden het heerlijk dat ze na het verhaal ook nog een poosje kunnen spelen op een schaduwrijke plek naast ons appartement.

Na het spelen gaan we samen eten.

Waar we ook komen, er wordt volop gespeeld.

Dit zijn de heel fijne momenten van de vakantie.

Dat deze vakantie niet alleen maar soepel zou verlopen hadden we eigenlijk wel verwacht. Binnen ons gezin is er, sinds de bijplaatsing in de week dat we met vakantie zijn gegaan, een proces gaande van aftasten, grenzen verkennen en plaatsbepaling. Daar komt dan nog bij dat niet elk kind makkelijk alle veranderingen van de vakantie aankan. Hiermee rekeninghoudend zien we regelmatig wat door de vingers.

Toch zijn er natuurlijk grenzen. We ontkomen er tijdens de vakantie niet aan dat we moeten opvoeden, bijsturen, beschermen. Best druk, zo nu en dan.

“Ik wou dat ik een afstandsbediening had waarmee ik mijn leven een stukje kon terugspoelen” zegt een van de kinderen als we vanavond tegen tienen thuis komen. Deze opmerking komt niet zomaar. Een half uurtje daarvoor hebben we afscheid genomen van de kinderen, hun ouders en grootouders waar we al een aantal keer mee opgetrokken hebben. We zijn vandaag te gast geweest in hun huis in Vahto een klein dorpje ver van de grote stad.

We hebben genoten van de rust, het mooie weer, de gezelligheid én het feit dat de kinderen zo heerlijk konden spelen. Op de schommel, in de zandbak, voetballen, in de boom klimmen, boekje lezen of zo maar lekker ver weg kijken.

We gaan wandelen om Vahto te bekijken. Een kleine dorpskern met kerk, kinderopvang en school dicht bij elkaar.

Vriendschappen ontstaan.

We zijn getuige van een flinke onweersbui die snel opkomt en rakelings langs ons heen gaat.

Als we dan naar huis gaan komen er een paar traantjes. Afscheid nemen is lastig. Het is voor niemand leuk maar “onze” kinderen hebben er erg veel moeite mee. Ja, bestond die afstandsbediening maar…..

Onderweg wordt de aandacht afgeleid door de prachtige regenboog die bij ons blijft tot we in Turku zijn.

Vandaag gaat een wens in vervulling van de kinderen. Ze gaan paardrijden! We zijn een flinke tijd op het Finse platteland en elk kind (en kleinkind) mag een keer een rondje door de wei op een pony en een keer op een paard. Wie het heel leuk vindt mag nog een keer. Als snel spelen de wachtende kinderen dat ze zelf paard zijn of het baasje er van.

Daarna gaan we picknicken bij de grote velden waar de kinderen vlinders vangen en rond rennen.

We trekken de bossen in naar een uitkijktoren die we (bijna allemaal) beklimmen en waar je flink ver kunt kijken.

Na afloop gaan we op de Internationale markt in de stad een lekker zakje friet eten. Het is heerlijk maar echt Nederlands smaakt het niet. De kinderen weten ondertussen bij welke kraam ze Nederlands praten en gaan daar dan even een praatje maken als we er langslopen. Want ze vinden het fijn om de mensen te kunnen verstaan.

Je mag grabbelen en na zorgvuldig zoeken grabbel je een beeldje van een lieve heersbeestje. Wat ben je blij. Zo blij, dat je het beeldje niet veilig in een tas wil opbergen maar zelf wilt vasthouden. Maar dan ga je rennen met de andere kinderen en komt te vallen…..

Wat een verdriet! We zoeken de stukken bij elkaar en kopen een tube lijm. Maar nog veel mooier is de, speciaal voor jou gemaakte, lieve- heersbeestje-steen.

Wat lief. Bedankt Kyra.