Je hebt een gekneusde vinger en je kunt absoluut geen viool spelen en al helemaal niet naar judo. Halverwege de dag kom je melden dat jij je verveeld en graag een taart wil bakken. Vooruit dan maar. Een paar boodschappen doen en dan de keuken in. Dit gaat bijzonder makkelijk met een gekneusde vinger ;). Het resultaat is een bijzondere (zoete) taart. Lekker smullen! Op school bak je deze week boterkoek, dus we kunnen nog een keer genieten van een lekker stukje bij het drinken.

We gaan het weekend in met 3 kinderen en vanaf zaterdag eind van de ochtend met 2. Na de judolessen en een paar noodzakelijke boodschappen gaan we eerst maar eens naar het park de Weezenlanden. Genieten van het lekkere weer, de dieren en het even “niks moeten”. Eenmaal thuis wordt er heerlijk gespeeld, gefietst. Zo zou elk weekend mogen zijn ;).

Een van de dingen waar we alert op zijn is hoe er omgegaan wordt met andere kinderen. We zijn blij als er leuk gespeeld kan worden maar houden in ons achterhoofd dat onze kinderen niet altijd precies weten tot hoever ze kunnen gaan. Onschuldige “hartjes van je handen” kunnen zomaar veel meer gewicht krijgen omdat er geen grenzen zijn van nature. Of je vindt je vriendinnetje zo lief dat je daarom steeds aan haar hoofd pakt, maar je hebt niet in de gaten dat zij dat eigenlijk niet zo leuk vindt. En wat te denken van het aanklampen van volwassenen en er maar achteraan blijven gaan! Daarom zijn we steeds bezig om deze grenzen aan te leren. Want wat je van nature niet (meer) voelt, moet je op een andere manier leren. Niet altijd even fijn maar wel heel belangrijk.

En dan krijg je te horen dat je mag afzwemmen! Help, de stress komt je de oren uit omdat je denkt dat jij dit niet kunt. Er wordt overlegd, naar alternatieven gezocht en dan toch besloten om gewoon met de andere kinderen te gaan afzwemmen. Het risico is aanwezig dat we naar huis moeten en toch voor een alternatief moeten gaan. Maar eerst gaan we het zo proberen.

Wat een overwinnig als na zoveel zwemlessen, en zoveel examen-stress er een gewoon zwem-examen wordt afgelegd Hiep hiep hoera! Het A diploma is binnen en zelf geef je aan dat je nu voor B gaat. Wat een kanjer, we zijn trots op je.

Uit school komen, een beker pakken, water en een scheutje afwasmiddel erin. Nu nog een rietje en dan lekker alles van je afblazen!

We gaan een dag naar Drievliet. Zelf beginnen we met een vergadering van de Pleeg Ouder Raad. Met de transitie van Jeugdzorg in het zicht komen er belangrijke zaken aan bod. En ook de plannen van de William Schrikker Pleegzorg om zich nu al te profileren en verder uit te bouwen als pleegzorgorganisatie met kennis in huis voor een speciale doelgroep kinderen en ouders. Wat jammer dat er zo weinig mensen gekomen zijn voor deze, zo belangrijke vergadering.

Ondertussen lopen 3 van “onze” kinderen al lekker rond. Ze genieten met volle teugen.

Vandaag passeren we de grens 500 met de blogs. Terugkijkend is er in al die blogs heel wat gepasseerd. Vaak zijn het gewone gezellige gezinsverhalen. Soms verwoorden ze uitbundige blijdschap of diep verdriet. Dat wat in een gewoon gezin ook voorkomt. In ieder geval geeft het een goed beeld van wat er allemaal afspeelt in ons pleeggezin.

Vanmiddag is de opening van het nieuwe deel van de school voor Speciaal Basisonderwijs “De Brug”. Op deze school zitten momenteel 2 van onze kinderen. Naast een paar dansjes wordt er ook een leuke act opgevoerd door een aantal kinderen. Er wordt uitgebeeld dat er verschillende vogels het plein opkomen en de school binnengaan. Deze vogels staan symbool voor de vele verschillende kinderen die op deze school binnenkomen en een plekje vinden en tenslotte worden toegerust om als sterke gezonde vogels te kunnen uitvliegen als ze groep acht hebben gehad. Bij de ingang is een mooie spreuk opgehangen: