Had jij vroeger op school een vriendinnetje?    Ja!      Hoe heet die dan?  Riekje!

Dit gesprekje vond een paar jaar geleden plaats. Vlak daarna kwam ik m’n vriendinnetje van vroeger (inmiddels Riek) tegen en zochten we elkaar op bij Fb. Begin deze maand vroeg Riek of ze een zorgenvriendje voor onze kinderen mocht maken. Wat een goed en lief idee. Vanmiddag kwam ze theedrinken en mochten de kinderen een zorgenvriendje uitkiezen.

Nog niet zo makkelijk om te kiezen!

Na even zoeken heeft elk kind een zorgenvriendje uitgekozen en er worden meteen briefjes gemaakt die in de mond (achter slot en grendel = rits) bewaard kunnen worden. De kinderen zijn erg blij met hun nieuwe “schat”. Dank je, Riek.

Gelukkig hebben we ook nog tijd om fijn bij te kletsen.

Deze week staat het in het teken van tanden. Zo is er besloten dat een van de kinderen een beugel gaat krijgen en is de behandeling opgestart. Het krijgen van een beugel leek best wel leuk maar er komt twijfel als zelfs de elastiekjes tussen de tanden al zeer blijken te doen. En al die enge dingen bij de ortho….. Tja, als je A zegt moet je ook B zeggen!

Vanmiddag gaat een van ons met twee kinderen naar de tandarts. Een kind om een seallaagje aan te brengen op de grote-mensen-kiezen en een kind om een klein gaatje te vullen. Even dreigt de spanning te groot te worden maar uiteindelijk ondergaan beiden de behandeling heel goed en rustig.

Ondertussen rijdt de ander naar het ziekenhuis om onze niet-meer-pleegdochter-die-op-kamers-woont en bij de kaakchirurg twee verstandskiezen heeft uitgesneden op te halen en mee te nemen naar huis. Lekker op de bank kan ze een beetje bijkomen van de ingreep. Wat een kanjers zijn het toch.

Vier keer gewaarschuwd door de chauffeur en ook nog een kind geslagen. En dat is dan niet het eerste incident. Dat vraagt om een maatregel. Daarom gaat dit kind vanmiddag de weg naar school lopen. Dat maakt in eerste instantie niet zoveel indruk: “Best gezellig hoor, samen een stukje lopen”, “Wat zien we veel mooie dingen, hè”.

Na de vraag (op de helft) of er nu genoeg geleerd is volgt de mededeling: “Ik denk dat er nog een stukje nodig is om het nog beter te leren”. Dus gaan we nog een stuk, het is wel de bedoeling dat er zoveel geleerd wordt dat er normaal met de schoolbus gereisd kan worden en we voorlopig niet weer hoeven te gaan lopen. Na ruim een half uur lopen en iets over de helft van de weg naar school, vindt ook dit kind het wel genoeg en keren we om. Nu nog terug lopen!

Echt zuur wordt het pas als onderweg een prachtige speeltuin wordt ontdekt en we er niet gaan spelen. En de vermoeidheid slaat dan ook toe. Wat fijn als we weer thuis zijn en even kunnen uitpuffen. Er wordt nog een mooie tekening voor de chauffeur gemaakt en hopenlijk kunnen we dit hoofdstuk voorlopig even afsluiten.

Toch brengen dit soort dingen ook wel iets positiefs mee. Zo zien we een paar keer een prachtige reiger en zelfs de eerste sneeuwklokjes.

Er wordt gejuicht als de gordijnen open gaan vanmorgen.

Snel aankleden, eten en naar buiten om te spelen. Wat een pret.

Daarna de judo examens die voor elk kind een extra slip opleveren en aan het eind van de middag diplomazwemmen voor A. Fijn dat alles goed is gegaan. De kinderen en wij zijn trots.

De tafel is gedekt en allemaal verlangen we naar een heerlijke maaltijd. We hebben een drukke dag achter de rug. Voor een kind was er kijken op het Voortgezet Onderwijs en het fietsen in de kou viel best tegen. De ander heeft op school een onrustige week achter de rug en dat vraagt veel van je. De twee jongsten zijn net twee dagen thuis geweest voor studiedagen van de juf. Dat gaf tijd om eens extra te werken aan het samenzijn op een positieve manier. We hebben ook uitjes gemaakt naar de kringloopwinkel en vanmorgen samen ontbijten bij de Hema.

Daarna nog een bezoekje aan de markt waar we mooie dingen zien gebeuren tussen de kinderen. Dan snel weer naar huis. Brrr!

Vanmiddag heeft een kind bezoek met moeder en de ander gaat voor een extra bezoekje naar de gipskamer want er zijn serieuze klachten. Gelukkig kunnen deze verholpen worden en regelt de gipsmeester dat de dokter zelf nog even langs komt. Dat heeft als voordeel dat we volgende week een afspraak kunnen schrappen. We gaan lekker eten en dan fijn het weekend in, misschien niet ons rustigste weekend maar toch kan alles net even wat rustiger aan :).

Met de Open Dag van het Praktijk Onderwijs lopen we door de school van onze oudste. Zo komen we ook in het Crea-lokaal. We vinden een paar mooie werkstukken van “ons” kind. Met trots bekijken we ze en voegen ze toe aan de pagina “kunst in huis” die rechts van deze blog op het blauwe gedeelte te vinden is. Wat is het met je handen bezig zijn toch een prachtige uitlaatklep! En de resultaten zijn vaak bijzonder!

We doen verder nog leuke ideeën op. Kunnen we ook fijn thuis doen.

De kinderen zitten een DVD te kijken en wij zijn druk in de weer met het eten als de bel gaat. Aan de deur staat een meisje uit de straat en ze heeft een schaaltje lekkers bij zich. Ze is vandaag jarig en er was iets te veel lekkers. Of wij het wel willen. De kinderen hoeven maar een keer te kijken en willen het liefst meteen beginnen.

We besluiten om te wachten tot vanavond als we opblijfavond hebben. Spelletjes met de jongsten en een poosje TV kijken met de oudsten, een glas drinken en de heerlijke traktatie, zo gaat het wel lukken met die opblijfavond. Bedankt Morvenna en gefeliciteerd met je verjaardag!

-De Minister van Verstandsiën was op T.V. zegt een van onze pleegdochters. Na eerst ruim te hebben gelachen, lijkt het ons nog niet eens zo’n gek idee: een minister met Verstand in combinatie met Financiën.

-Vandaag komt de Trombeusedienst langs om bloed te prikken bij een van de kinderen, of doe je je haar met een trombeuse?

Uit school komen, wat drinken met een koekje en dan lekker lezen! Fijn dat het lezen steeds beter gaat. Laat ze maar lekker tot rust komen en tegelijk oefenen!

Ik ben een klein, lief meisje. Ik voel heel vaak pijn in mijn hart. Dat komt omdat ik in mijn eerste jaren een flinke hechtingsstoornis heb opgelopen. Daarom vertel ik vaak aan mensen om mij heen wat ik allemaal mis. Toen ik laatst aan een mevrouw vertelde dat ik mijn oma nooit zie en dat ik dat heel jammer vind, toen vertelde diegene dat ze best mijn oma wil zijn. Dat vond ik heel aardig.

Nu zag ik “mijn oma” weer in het weekend en kreeg ik een pop van haar. Ik ben zo blij. Als ik naar bed ga dan de gaat pop gaat met mij naar bed en als ik ’s morgens weer op sta dan ga ik ook de pop aankleden. Ik speel met de pop en als ik ga puzzelen dan zit de pop naast mij. Als ik naar school ga dan wacht de pop op mij en ga ik snel weer spelen als ik thuis ben. Zo blij ben ik met de pop.

Ik heb “dank u wel, oma” gezegd. En heel even ben ik de pijn vergeten die ik vaak in mijn hart voel!