We zijn vroeg op en gaan naar de bioscoop. Met een uitnodiging op zak van het Sterrenfonds. De kinderen krijgen bij binnenkomst een sticker opgeplakt met hun naam en leeftijd en boven aan de trap worden ze welkom geheten door Zwarte Piet. De spanning loopt best op.

En dan…..staat daar Sinterklaas om met elk kind apart op de foto te gaan. Wat leuk.

Onze 12+er voelt zich hier veel te groot voor, maar gaat later wel voor een herkansing met Zwarte Piet. 😉

De kinderen genieten van de aandacht, van de film, van hun leuke cadeautje en de pepernoten. Sterrenfonds bedankt! Onze sterren hebben genoten.

De deur van je slaapkamer moet openblijven, regelmatig is ’s avonds en/of ’s nachts het licht aan op je slaapkamer, je durft niet alleen op de bovenverdieping te zijn maar ook niet alleen beneden, je trekt de w.c. niet door, bepaalde foto’s moeten worden omgedraaid…….

We hebben hier te maken met kinderangsten.

Op de website van “de leukste kinderen” staat: “Angst neemt pas af als een kind met de enge situatie durft om te gaan.”  Werk aan de winkel dus. Waar zullen we beginnen?

Kleine stapjes brengen verbetering en vandaag is de 10e dag dat de slaapkamerdeur dicht is gebleven (wel een bureaulampje aan, maar ja!), elke dag een sticker als beloning en na 10 stickers……… een kleinigheidje cadeau.

We kunnen nadenken over het volgende wat we gaan aanpakken 🙂

We zien het regelmatig terugkomen: een kind trekt zich terug en doet steeds hetzelfde spel, kijkt eenzelfde videootje o.i.d.. In dit geval gaat het kind naar haar kamer en gaat potloden zitten slijpen.

Het resultaat is een rustig (geworden) kind en een doos vol met slijpsel.

Het enige nadeel:  het slijpselbakje valt nogal eens om, dus de vloer ziet er regelmatig niet uit. Lang leve de stofzuiger!!!!!

Vandaag hebben we onze zevende en tevens laatste maaltijd van de dienstenveiling. Naast een groep mensen van de veiling zijn er ook dit keer mensen uit de IJsselhallen te gast. Een van deze gasten blijkt tekenleraar van beroep te zijn en dat is natuurlijk echt iets voor ons kind dat zo van tekenen houdt. Na de maaltijd krijgt  ze een privé-tekenles.

Daarna mag ze poseren en wordt zelf  getekend.

Het resultaat is prachtig. Bedankt  Akram Hamza.

Ook deze avond is er één van gezellig samen eten en bijzondere ontmoetingen.

Eén kind doet een cursus tekenen en leert dat je via You Tube oneindig veel voorbeelden heb. “Ons” kind zit heerlijk aan tafel in een ander gezin met  andere kinderen en grote mensen te tekenen.

. 

Het tweede kind gaat een projectje meezingen in het kinderkoor van de kerk. Ze neemt het heel serieus en oefent flink thuis. Aan het zingen zal het niet liggen. Hopelijk gaat ook alles er omheen goed.

En een kind gaat meedoen met cupcakes versieren. Hier is het heel wat lastiger om de stap te maken naar een ander huis met andere kinderen en mensen. Toch gaan we het doen en is het achteraf erg leuk.

Ook al woont het konijntje buiten, voor de kinderen hoort hij er helemaal bij. Dagelijks wordt hij geknuffeld en mag een poosje buiten het hok rondlopen. Wel aan de lijn. Want 1 x bij de buren in de tuin is voldoende. Stel je voor dat hij echt wegloopt.

Als er achter op het grasveld wordt gewandeld dan is het kostelijk om te zien wat er gebeurt als het konijn er genoeg van heeft. Hij neemt dan een spurt en loopt linea recta naar onze tuin en springt z’n hok in. De kinderen zijn echt gek op hem.

Ik ben vaak boos!

Ik ben vaak woedend!

Gelukkig ga ik nu hulp krijgen bij Accare. Want ik zelf en alle grote mensen om mij heen zien mij liever blij en ontspannen. Daar gaan we samen aan werken.

Na jaren aanmodderen volgt dan eindelijk een diagnose. Nu kunnen we verder. Het kind gaat leren wat dit voor zichzelf betekent.

Dat ze soms kan uitleggen:

Dat er soms ook dingen gebeuren die ze eigenlijk niet wil.

Ze leert begrijpen hoe dingen bij haar werken.

En wij leren tijdens de oudercursus, van Accare, wat de gebruiksaanwijzing is. Vooral willen we ook dit kind meegeven:

Je bent:

Voor controle naar de arts in het ziekenhuis is best wel leuk als zo’n leuke kast staat. En het is helemaal niet erg als we iets later worden opgehaald.

De kleurplaat die in de supermarkt lag wordt ingespannen gekleurd. Als hij klaar is dan wordt er meegedeeld dat dit het broertje is. Het broertje wordt bekeken en bewonderd. Even later mag hij nog eens bewonderd worden. De armpjes zijn nu omhoog gebogen. “Hij wil mij knuffelen”. En dan te bedenken dat dit kind het broertje al heel lang niet heeft gezien!!!

Ja, zo hebben de beslissingen of juist geen beslissingen van volwassenen vaak verstrekkende gevolgen voor kinderen. “Ik mis mijn broertje (zusje, vader, moeder, oma etc.)” wordt er dan gezegd en het enige wat we kunnen doen is maar weer een arm om het kind heen slaan en troosten….