Knutselen is voor dit kind nooit een hobby geweest. Meer een: “Oké als het moet (op school bv.) dan doe ik wel wat! Dan opeens gaat ze kleuren, plakken, tekenen. En zo nu en dan lijkt ze er echt plezier in te hebben 🙂  De aanhouder wint ;

Genieten van de zon en de natuur.

Voorjaar en Pasen! Wat een heerlijke tijd.

Sinds de ziekenhuisperiode van “ons” kind is afgesloten hebben we al een paar keer contact moeten zoeken, met een bepaalde dienst uit het zorgcircuit, omdat de dingen niet zo liepen als zou moeten. Uiteindelijk was het nodig om de arts vanuit Utrecht in te schakelen. Vandaag hebben we een gesprek met iemand uit de desbetreffende dienst.  Samen wordt goed doorgesproken welke zorgen er rondom het kind zijn en wat er nodig is. Hopelijk kunnen we nu stoppen met het in de gaten houden wat proffessionals doen. Hopelijk doen ze hun werk nu gewoon goed! Maar we zijn er wel goed van doordrongen dat je ook zelf de vinger aan de pols moet houden als je uiteindelijk een goed resultaat wilt. Maar liever zouden we onze energie in andere zaken willen steken.

Dikkie Diks zijn zo knuffelig en zo zacht

en zo lief en zo schattig als je slaapt

en ze zorgen zo goed in de nacht voor je

en ik heb de knuffels gevonden in de stad

en het zijn drie Dikkie Diks.

Dikkie Dik is lief

en een schat

en hij is ook zo zacht.

Jaloezie bij kinderen is een heel normale maar ook lastige emotie. Het is ook veel lastiger aan een kind uit te leggen dan de emotie boos of bang. Als je een positieve draai geeft aan de emotie jaloezie dan kun je zeggen dat het iets is wat een kind nog wil bereiken.

Maud Simons, kinderpsycholoog, geeft aan dat een groter leeftijdsverschil tussen kinderen, niet per definitie minder jaloezie geeft omdat het bv. te maken heeft dat het ene kind meer bevestiging zoekt dan het andere of dat een kind al meer vaardigheden bezit.

Natuurlijk kun je ook wel jaloers zijn op de kaartjes en aandacht die een ziek kind krijgt. Maar je bent natuurlijk niet jaloers op de onderzoeken, behandelingen, de prikken en noem maar op. Binnen ons gezin is het een nog gecomliceerdere emotie omdat je met kinderen uit verschillende gezinnen en met dus een eigen achterban, nooit dezelfde zaken kunt verwachten. Voor  de kinderen lastig om te accepteren en voor ons een taak om nog beter uit te dragen dat we van elk kind houden en dat elk kind wel ergens goed in is. Jaloezie kan namelijk ook een goede voedingsbodem zijn voor ambitie, om jezelf te ontwikkelen. Om iets te bereiken.

Eind van de middag krijgen we te horen dat de zorg thuis voor elkaar is en we het kind weer uit het ziekenhuis mogen meenemen. Wat ontzettend fijn. Ook voor de andere kinderen waren de afgelopen dagen niet makkelijk met bezorgdheid over hun pleegzusje en regelmatig een oppas in huis. Hoe lief zo’n oppas ook is, het is anders.

Begin van de avond komen we thuis en onze lieve oppas heeft er voor gezorgd dat we zo kunnen aanschuiven voor de maaltijd. Aan de Tikkiering, die 4 bedels had bij de opname, zitten er nu heel wat meer voor alle onderzoeken, behandelingen en prikken die zijn ondergaan. Maar de laatste van vandaag is het belangrijkste: het huisje! Die betekent dat je naar huis mag 🙂

Eind van de middag hebben we afscheid genomen, na een korte opname eerder deze week voor het pré-operatieve traject, is de opname voor de ingreep bij een van de kinderen nu een feit. Terwijl de een meegaat naar het ziekenhuis blijft de ander met de andere kinderen thuis. Morgen wordt het een spannende dag.

Buiten is het koud en guur maar binnen is het lekker warm. De kinderen zoeken even naar wat ze kunnen gaan doen maar al snel krijgen de loomelastiekjes een nieuwe kans. Terwijl de hype allang over is gaan ze hier aan het uitzoeken en aan het bandjes loomen.

Verder wordt er speelgoed tevoorschijn getoverd dat al langere tijd onaangeroerd lag. Dit keer zijn het de beestjes die door de kamer kunnen lopen. Maar wat een pech als jouw beestje het niet meer doet. Gelukkig maakt hij nog wel geluid. Van de duplo wordt een “rolstoel” gemaakt. Zo kan het ook 😉

De vakantie is helaas niet alleen maar leuk. Voor een van de kinderen zijn we ook een ziekenhuisopname aan het voorbereiden. En natuurlijk brengt dit stress met zich mee. Er wordt druk geschreven in het Logboek dat door het ziekenhuis is toegestuurd. Ook andere mensen schrijven een wens.

Verder wordt de Tikkiering die is opgestuurd bewonderd. De ring waaraan je stoere bedels spaart voor elk onderzoek, ingreep, controle etc. dat je moet ondergaan. Deze dingen maken het zeker makkelijker om te praten over de komende operatie maar de spanning bij het kind blijft.