Na lange, lange weken / maanden thuis is er eindelijk weer een school voor onze thuiszitter.  Gewoon dagelijks contact met andere kinderen, gewoon er ook weer bijhoren. Wat is onze pleegdochter blij  🙂

Voorlopig halve dagen en een paar uurtjes zorgboerderij De Rietstulp, maar eindelijk gebeurt er wat. Nu hopen dat het goed gaat!

Deze zomer hebben we ons vaak gevoeld als roependen in de woestijn.

We zagen dat het niet goed ging met twee van onze pleegkinderen en riepen luid en duidelijk om hulp bij de proffessionals. Helaas vonden we vaak geen gehoor. Voor de desbetreffende kinderen heeft dit verstrekkende gevolgen (gehad). We vinden dat we dit niet zo maar kunnen laten gebeuren en zijn daarom op diverse plekken de klok gaan luiden.

Niet een beetje! Maar luid en duidelijk! We vinden dat dit onze taak is. Want de kinderen hebben niet om deze situatie gevraagd en wij vinden dat zij recht hebben op hulp.

Want wij willen de stem voor deze kinderen zijn die (tijdelijk) aan onze zorgen zijn (waren) toevertrouwd en dus afhankelijk zijn van ons.

Daarvoor is extra versterking nodig van ons als pleegouders, maar dan moeten we ook serieus genomen worden als we om hulp roepen voor deze kinderen. En als dat niet gebeurd (is), dan blijven we net zo lang roepen tot er iemand is die het hoort en luistert.

Net zo lang tot het kind de hulp krijgt die het nodig heeft.

Wij gaan de vinger op de zere plek leggen. Auww!

Vandaag is voor één van de kinderen een belangrijke eerste stap gezet. Eindelijk is er weer zicht op progressie. Na het maandenlange “thuiszitten” lijkt daar nu een eind aangekomen. Het kind is blij!

Een ambulant begeleider en woorden als: boerderij, hond, kalfje, paard etc.  Meer was er niet nodig om dit kind blij te maken.

In januari gaan wij als pleegouders met mensen van de gemeente om de tafel, zitten samen met 8 proffessionals die bij dit kind betrokken zijn. De gemeente wil weten hoe het heeft kunnen gebeuren dat dit kind maandenlang verstoken is geweest van (de juiste) hulp. En eigenlijk willen wij dat ook wel eens weten!!! Maar nog veel belangrijker is: hoe kan dit een volgende keer / bij andere kinderen worden voorkomen.

Maar voor nu zijn we blij, samen met dit kind. Er zijn weer mogelijkheden. 🙂

Vandaag gaan we leren om zelf chocolademelk te maken.

1 lepeltje cacao

2 lepeltjes suiker

beetje melk erbij

goed roeren en de warme melk erbij doen.

Dat is lekker!

“Zodra we een beetje op een normaal gezin gaan lijken, gooien ze hun kont tegen de krib. Ze worden opstandig, gaan schelden, kwetsen ons bewust.” uit het boek “Herrie in huis”, Ervaringen van een gezinshuismoeder.

We mogen dan geen gezinshuis zijn, maar een “gewoon” pleeggezin, het bovenstaande is ook bij ons (haast) dagelijkse kost. De reden? Kinderen met een flinke hechtingsstoornis en gedragsproblemen. Tel daarbij op dat een van de kinderen kind ook nog geen school heeft, de hele dag dus thuiszit, en je hebt alle ingrediënten in huis voor echte “HERRIE”. Onze maandenlange roep om een plek voor dit kind is nog steeds niet gehoord, in ieder geval niet serieus genomen!

Geen wonder dat ze het gevoel heeft er niet bij te horen. ’s Ochtends gaat iedereen naar school, ook de kinderen in de buurt. Zelf wil ze ook graag. Maar….er is geen plek.

Eén van die lege stoeltjes kan toch wel voor haar zijn? Zij kan er toch ook niks aan doen dat de school “handelingsverlegen” is? Ze wil zó graag. dat het steeds lastiger wordt om thuis te luisteren en zich te gedragen!

Dan krijgen we vandaag een telefoontje. Bla, bla, …. afspraak 24 november, bla,bla, …. rustig gaan opbouwen voor de veiligheid van het kind, bla,bla, ….plekje op de zorgboerderij?, bla,bla, …. toestemming voor de financiering moet zwart op wit staan, bla, bla,….zorgvuldig opbouwen, bla,bla, ….

Zien en horen de proffessionals niet dat het kind hard toe is aan een plek? Dat het thuiszitten en ontploffen om 3 x niks ook niet veilig is? Dagen zitten nl vol van 3 x niks!!!!!

En nu………! Wachten!  Alweer! Maar……

TE LANG!

Tijdens het gesprek, gisteren, op de zorgboerderij vinden we gehoor. Hier moet wat gebeuren. Dit kind heeft een plekje nodig. Er  is contact met JbOV, die heeft weer contact met de gemeente. Dan komt het verpletterende bericht dat het budget is bereikt. In gewone taal: HET GELD IS OP. VOOR DIT KIND GEEN PLEK! Het leek zo mooi!