Vandaag ga ik naar de school van onze ex-pleegdochter. De juf neemt afscheid en de kinderen mochten iemand uitnodigen om daar bij te zijn. Zo kwam de vraag bij ons. Jij blijft mijn (pleeg)moeder, zegt ze. Jouw huis is mijn huis. Ik kom gewoon weer bij jou wonen!!!

We hebben een gezellige middag in de klas. Het voelt als een cadeautje. Samen genieten van de opdrachtjes, gezellig drinken en (zelfgemaakte) taart eten en genieten van het samen zijn. Dag juf! Dag kind! 🙁

We gaan een dagje Plopsaland en nemen ook 1 van de uitgeplaatste kinderen mee. Eerst moet het konijntje begroet worden.

De meisjes genieten beiden met volle teugen van het samenzijn en van Plopsaland.

Vol spanning wachten op de wagentjes van de achtbaan.

Samen heel vaak in de zweefmolen.

En dan erachter komen dat je vandaag dezelfde (soort) sokken aan hebt.

We logeren een aantal dagen bij onze dochter in Hoofddorp en bezoeken een aantal mensen in het westen van het land, waaronder een, net herenigd, Syrisch gezin. Wat zijn kinderen toch makkelijk. Voor spelen heb je geen taal nodig!

Eenmaal weer thuis wordt het moeilijk om de slaapzak met rust te laten, want “die ruikt zo lekker naar jullie dochter”. En zo kun je natuurlijk lekker zitten t.v. kijken en de slaapzak bij je hebben 😉

Niet fit……en dus, niet naar school.

Met zoveel etentjes en gezelligheid krijg je zelf ook zin om te gaan koken. Eerst maar eens een eitje bakken!!

We hebben een aantal weken etentjes van de dienstenveiling van onze kerk. Dit keer hebben we een Syrische maaltijd en is onze kok dan ook een van onze Syrische vrienden.

Wat heerlijk en wat gezellig! Ook ons pleegkind geniet van dit alles.