De opdracht is simpel: Maak een blad waar je zelf opstaat en zet daar aan de bovenkant de leuke dingen van jezelf op en aan de onderkant de minder leuke dingen!

Het antwoord was ook simpel: Ik ga geen foto van mezelf opplakken en als ik mezelf moet tekenen dan teken ik iets heel stoms!

Wat bijzonder om te zien dat er vervolgens een papier komt met een volijk gekleurd en blij kind 🙂 Hoop voor een vrolijker en lichtere toekomst.

Niet omdat het moet, maar omdat je jezelf heel soms, stiekem toch wel een beetje oké vindt. We gaan ons best doen om dat kleine beetje te doen uitgroeien. Want het is heel belangrijk dat je jezelf kunt accepteren zoals je bent.

De training: Pink Perfect heeft daar ook z’n steentje aan bijgedragen.

Kerst met een gouden randje.

Kerstavond staan onze pleegdochters te stralen als reizigers in het Kerstspel tijdens het kinderkerstfeest. Eerste kerstdag zijn we rustig met z’n vieren en is het gourmetten in de middag heerlijk, rustig en gezellig. De tweede kerstdag is ook gezellig maar nu met heel veel mensen. Voor onze pleegdochters heel speciaal omdat van allebei hun grote zus ook aanwezig is. Kertstfeest – Familiefeest, ook voor onze meiden!

Vandaag ben je opgestaan in je kamertje op de groep waar je bijna 11 maanden hebt gewoond. In die kamer staan dozen, zakken en tassen gevuld met je spullen. Voor de laatste keer kijk je rond …. en je gaat voor de laatste keer ontbijten op de groep. Nog een keer loop naar de schoolbus. Je hoofd is vol, je gevoel in de war. Je hebt lang uitgekeken naar deze dag, maar hoe gaat het nu verder? Je bent blij maar ook onzeker.

In de middag wordt je van school gehaald door je pleegouders. Dat, wat je zo heel graag wilde, gaat vandaag gebeuren: je gaat terug naar huis. Naar wat je “thuis” noemt. Je “omgekeerde magneet” speelt je flink parten. Er is nog wel een poosje nodig om rust te krijgen in je hoofd en in je leven. Er is nog wel een poosje nodig om te verwerken wat je de afgelopen 14 maanden hebt meegemaakt en wat je nog niet hebt kunnen verwerken. Want in het crisispleeggezin en op de groep heb je je niet kunnen uiten. Dat heb je bewaard voor “thuis”………!

Vanmiddag hebben we samen met de voogd het laatste stukje besproken van het gefaseerde terugkeren in ons gezin van een van de kinderen die langdurig bij ons heeft gewoond en nu 14 maanden weg is. Destijds kwam, op 6 okt. 2016, een eind aan een plaatsing van meer dan 12 1/2 jaar

Op 14 sept. 2017 gelastte de kinderrechter, na een gedegen onderzoek van de Raad van de Kinderbescherming, dat dit kind teruggeplaatst moet worden in ons gezin. Dat is ook wat het kind zelf graag wilde. Vanaf dat moment worden de momenten van “logeren” bij ons steeds veelvuldiger en langer.

En nu is er dan een datum. Over iets meer dan 2 weken zal ze haar spullen op de groep inpakken in dozen en afscheid nemen. Vanaf dat moment mag ze verder ontwikkelen en groeien op de plek waar ze dat zelf zo graag wil. In ons gezin.

Nog even geduld dus. Maar….dat zal een KERST worden met een gouden randje 🙂