Samen met de uithuis-wonende pleegzus een spelletje Scrabble. Dat valt nog niet mee, maar is wel heel erg gezellig 🙂

Gezegende en fijne Kerstdagen voor iedereen!

Tussen een stapeltje kerstkaarten komen we volgende kaart tegen. De kaart is van de TRIAS, de pleegzorginstelling van een van de kinderen. Op de achterkant staat een bedankje voor onze inzet en samenwerking in 2018, en “als pleeggezin bent u van onschatbare waarde voor kinderen en jongeren die (tijdelijk) niet bij hun eigen ouders kunnen opgroeien”. Mijn gedachten en herinneringen gaan met mij aan de haal.

Vanaf 1994 zijn er bij ons in het gezin kinderen geweest die: -de kerstboom samen met ons hebben versierd, -of met ons paaseieren hebben geschilderd, -met ons de bloemetjes hebben buitengezet,  -met ons naar de bossen zijn geweest,  -mee op vakantie en -noem maar op. Maar het is niet zo dat het kind bij binnenkomst vroeg of ze bij ons de kerstboom mochten versieren. De nieuwgeplaatste kinderen zijn in de praktijk behoorlijk uit hun doen van de uithuisplaatsing of overplaatsing. En het duurt weken en soms maanden voor ze bijkomen van de schok en hun plekje vinden in het gezin. Vooral in die eerste tijd hebben kinderen vooral behoefte aan “gewoon”. Al die jaren zijn er kinderen geweest die vooral deel hebben uitgemaakt van het “gewone” gezinsleven. Soms een poosje (een paar weken) en soms heel lang (vele jaren)! Meestal was het lastig om (voortijdig) afscheid te nemen en soms vlogen ze gewoon uit! Maar wat voor alle kinderen gold en geldt is dat ze het fijn vinden om er gewoon bij te horen in het gezin. Want als kind wil je vooral “gewoon” zijn en “erbij horen”. En dat was wat we konden en kunnen bieden.  En voor alle kinderen geldt dat ze een plekje hebben (gehouden) in ons hart!

In al die jaren hebben we nog nooit spijt gehad dat we gezegd hebben: “Ja, kom maar”. Dit jaar vieren we de 1ste Kerstdag met 2 kinderen. Ons huis zal daarna, op 2e Kerstdag,  heerlijk gevuld zijn met alle uitwonende (pleeg)kinderen die als vaste prik de 2de kerstdag “thuis” zullen zijn.

Onze wens voor deze Kerst  “EEN FIJNE PLEK VOOR IEDER KIND”!

Het heeft gesneeuwd!

Het is lang geleden dat de meiden zo snel uit bed waren, aangekleed, gegeten en buiten. Met het kleine beetje sneeuw wordt heerlijk gespeeld en verzameld en samen met de buurkinderen een sneeuwpop gemaakt.

Lekker fris en fit komen ze na een paar uur weer binnen. Precies op tijd om weer op te laden voor het Kerstfeest van de IJsselbolder waar we aan 2 diensten meewerken met zang of als herder/engel in het kerstverhaal.

“Onze” kinderen hebben al zo lang we weten een voorliefde voor speeltjes die “bijzonder” aanvoelen. Extreem zacht en harig, ribbelig, heel flexibel etc. Zo zijn de knijpballen met orbeez ons huis binnengekomen. Zachte ballen met allemaal kleine balletjes erin die je door je handen kunt heen en weer laten gaan. Maar wat ook erg bij onze kinderen past is het willen onderzoeken van alles. Daarom moet ook de knijpbal er na een paar weken aan geloven. De orbeez belanden in een zeef en worden goed onderzocht. De vreugde is groot als er naast allemaal ronde orbeez ook een ovale wordt ontdekt!

Het lijkt op de voortzetting van de ergotherapie die de kinderen op jonge leeftijd hebben gehad om tactiele eigenschappen te ontwikkelen en het eigen lichaamsbesef. Veel dingen deden we daarna thuis ook. Het drinken van je ranja door een rietje van 1 meter lang of nog leuker is om op deze manier je toetje naar binnen te slurpen. Eindeloos op grote schommels, speelgoedjes uit bakken met rijst zoeken……!

Dit jaar een alternatief Sinterklaasfeest bij ons thuis. Een van de kinderen heeft zichzelf tot dichtpiet gebombardeerd. Met als resultaat mooie, persoonlijke gedichten.

Het andere kind bedenkt de opdrachten voor het pakjesspel dat we bedacht hebben.

Met een zoutpotje als pion en een dobbelspel hebben we een gezellige spelletjes/pakjesavond met elkaar en nog een aantal uithuizigen die even weer aanschuiven 🙂