Vlak voor een druk weekend, met 2 grote verjaardagsfeesten, genieten we samen van een heerlijk rustig moment in de tuin. Gezellig met een beker chocolademelk bij de vuurkorf. Al snel worden “alle” sterren geteld!

Wat heerlijk, zo’n gewoon maar toch ook bijzonder, gezinsmoment.

Terwijl wij dachten aan deze hype te ontkomen, komt een van de kinderen thuis met een stapel “beesten”plaatjes. Binnen no-time zijn de armen vol.

Een verdwaald beestje komt op de keel terecht. Als er ’s avonds opeens keelpijn is, komt de benauwde vraag: kan dit door het beestje komen?

Wat denk je zelf!  🙂

De behandelend specialist heeft een van de kinderen opgegeven voor een wensdag. Wekenlang is er nagedacht over hoe zo’n dag eruit zou moeten gaan zien. Telkens kwam als allergrootste wens naar voren, het uitgeven van je zelfgemaakte boek. De dames die de wens komen halen, de wenshalers, proberen nog wat te sturen richting Efteling of ander pretpark. Maar nee, het boek blijft de grootste wens. Okee, met 10 minuten trampoline springen erbij 😉  We wachten af, maar een ding is zeker, er komt een wensdag. Daar is de munt het bewijs van. Goed bewaren dus!

Terwijl wij naar de kerkdienst gaan met het thema: “Wie ben ik”, zijn de meisjes bij XL voor hun eigen viering. Na afloop hebben ze maskers bij zich. Wat zou hun thema zijn geweest? 😉

Na afloop van de dienst zijn er veel kinderen in het kerkgebouw die met hun ouders naar de kinderdienst gaan. Een van de meisjes blijft helpen en met een flink aantal kinderen worden broodjes gebakken boven de vuurschalen.

Knuffels nemen een grote plaats in in het leven van onze pleegdochters. Heel vaak weten ze ook nog precies van wie, wanneer of waar ze die ene knuffel hebben gekregen. Dat betekent ook dat er eigenlijk geen afscheid genomen kan worden van knuffels. Daarom liggen er bij ons op zolder zakken vol knuffels. Zo nu en dan komen die tevoorschijn en komt die ene knuffel van papa tevoorschijn of die knuffel die sterke herinneringen oproept aan gebeurtenissen. Soms gaat een knuffel na een paar dagen weer terug naar zolder omdat “het nu nog even niet fijn is”. Maar soms worden de herinneringen “met liefde omarmt”. Het mag er allemaal zijn!