Met een beetje spanning maar ook met veel zin stond je vandaag bij de bushalte. Je eerste busreis alleen, een dagje naar een vriendin. Pleegmama erbij voor het opstappen. De route op papier, geregeld dat je wordt opgehaald, afgesproken hoe te reageren als er iets onverwachts anders is.
Dan komen de gemeente-werkers nog “even plagen”. Ze komen met grote ijzeren borstels het onkruid bij de bushalte weghalen. Wat een lawaai. Dit maakt het wel extra moeilijk om rustig te blijven!!!! Toch lukt dat en zo stap je in de bus! Voor jou een stapje voorwaarts richting zelfstandigheid, voor je pleegouders een stukje loslaten.
Hoe mooi om te horen dat je uitstapte maar daar niemand zag en toch niet in paniek raakte. Contact maken, erachter komen dat je beiden bij een andere bushalte staat en dat gewoon oplossen! Wat mooi!