We gaan het jaar uit met onze pleegdochter en een van de anderen komt ook naar huis. Beiden houden niet van vuurwerk en zeker niet als het knalt. We gaan samen gourmetten en hebben ondertussen gezellige gesprekjes. De meiden zijn verder beurtelings bij ons of trekken zich even terug. De spanning loopt nog even op als het tegen 23.30u loopt, want dan wordt er afgeteld, maar verder verloopt de jaarwisseling leuk, rustig en gezellig. Fijn!

Terwijl ik zit te wachten valt mijn oog op een tijdschrift en de volgende tekst. Het blijkt maar weer dat het leven van BN-ers ook niet altijd volmaakt of compleet is.

Maar het doet me ook denken aan een uitspraak van een mevrouw bij ons uit de kerk. Een uitspraak die positief is uitgepakt en voor alle partijen een win-win situatie is gebleken. Het verhaal is als volgt: Jaren geleden woonden er 7 pleegkinderen bij ons. Tijdens vakanties, kerst, etc. gingen de meeste kinderen wel een paar dagen naar de eigen familie. Voor een van de kinderen was dat moeilijk. Geen mogelijkheid tot logeren bij ouders en geen contact met eigen grootouders. Zo liet ze op een zondag ontvallen: ik heb geen opa en oma. Waarop een (alleenstaande) mevrouw zei: Zal ik dan jouw oma zijn?

Nu, 10 jaar later, is dat contact er nog steeds. “Oma” komt op de verjaardag, maar wij gaan ook naar oma’s verjaardag. Oma was bij de doop, stuurt een kaartje bij ziekte, en kwam op eerste kerstdag bij ons eten. Geen oma? Echt wel!

Tegen allen in zo’n positie, zou ik willen adviseren eens rond te kijken. Er zijn veel kinderen die gebaat zouden zijn bij het hebben van een “Oma”!

Vandaag gaan we naar de kerstviering van school. Het zal je laatste kerstviering zijn, volgend jaar wordt je 18 en ga je van school af. En wat heb je je klasgenoten gemist. Na de viering is er tijd om elkaar te ontmoeten en even fijn bij te praten.

We proberen rustig aan weer het normale leven op te pakken. Maar deze week blijkt dat het dagelijkse wandelingetje in de straat, het uurtje koffiedrinken bij je stageplek en de volgende dag twee uurtjes stage, toch nog te veel is. Dus gaan we nog even rustig aan doen.

*Mag ik soep maken?

-Uh, er zijn geen spullen daarvoor gehaald.

*Maar dan gebruik ik wat er nog wel is.

-Probeer maar dan.

Het resultaat mag er zijn. Een smakelijke soep met allerlei (restjes) groenten! En fijn dat een poosje staan in de keuken ook weer lukt.

Knuffels helpen om door zwaardere tijden heen te komen. Regelmatig gaat er zelfs een mee onder de douche.

We zijn net even thee aan het drinken als er een auto voor ons huis stopt. Een juf stapt uit met twee schoolvriendinnen. Wat een ontzettend fijne verrassing! En ze hebben een prachtig pakket bij zich met verzamelde cadeautjes van alle klasgenoten. Een glas drinken erbij en kletsen maar. Dat geeft even fijn afleiding.

Daar zit je dan. Op de bank, op een paar zachte kussens, been omhoog. en dan begin je te kleuren en te tekenen……….!

Er gaat even wat tijd zitten in het ontdekken van de veranderde website.

Hoe werkt het?