Een van de dingen waar we alert op zijn is hoe er omgegaan wordt met andere kinderen. We zijn blij als er leuk gespeeld kan worden maar houden in ons achterhoofd dat onze kinderen niet altijd precies weten tot hoever ze kunnen gaan. Onschuldige “hartjes van je handen” kunnen zomaar veel meer gewicht krijgen omdat er geen grenzen zijn van nature. Of je vindt je vriendinnetje zo lief dat je daarom steeds aan haar hoofd pakt, maar je hebt niet in de gaten dat zij dat eigenlijk niet zo leuk vindt. En wat te denken van het aanklampen van volwassenen en er maar achteraan blijven gaan! Daarom zijn we steeds bezig om deze grenzen aan te leren. Want wat je van nature niet (meer) voelt, moet je op een andere manier leren. Niet altijd even fijn maar wel heel belangrijk.