Als we vanochtend op school komen, krijgen we te horen dat de juf die al ruim een jaar voor de extra begeleiding van een van onze kids zorgt, per direct een andere baan heeft gekregen en aangenomen, en dat ze ook alleen nog maar even komt afscheid nemen aan het eind van de ochtend.  Tijdens dat afscheid gedraagt onze spruit zich behoorlijk neutraal. Buiten op het schoolplein wil ze er niks meer van weten. Er is een “muur” opgeworpen.

Eenmaal thuis echter, blijkt de “muur” niet stand te houden en hebben we te maken met een klein kind, met heel veel verdriet. De rest van de dag volgen verschillende huilbuien.

We besluiten om het afscheid toch nog iets meer inhoud te gaan geven. Er wordt een prachtig kunstwerk gemaakt. In een envelop, postzegel en naam erop en morgen uitzoeken hoe we die bij de juf kunnen krijgen. Het is in ieder geval wel weer heel duidelijk hoe kwetsbaar dit kind is.