Je moet naar je stage en dan is de ketting van je fiets eraf gegaan. Balen dus! Niet getreurd er is nog wel een fiets beschikbaar. “Maar die kun je morgen niet meenemen, hoor”!
Dan is het begin van de avond en de fiets komt ter sprake en dat we niet geloven in “dat kan ik niet”. We zijn (oostindisch) doof voor het gemopper. “Het regent…”, “ik heb nog nooit een fiets gemaakt…”, “ik kan m’n fiets niet op de kop krijgen…”, etc. Als wij dan niet reageren of een enkele tip geven ga je zuchtend aan de slag.
Als de ketting er weer op zit en je hulp hebt gehad bij het strakker maken van ketting is je nieuwsgierigheid gewekt. “Nu wil ik ook weten hoe de rem werkt”! Nou nou, applausje voor jezelf.