Een paar dagen vakantie! We hebben er allemaal zin in. Er wordt volop gespeeld en we gaan samen naar de winkel om eens even lekker rond te neuzen. Wij staan zelf stil bij Goede Vrijdag 13 april 1979 toen één van onze kinderen in Groningen een zware operatie moest ondergaan. Voor ons en ons kind echt een Goede Vrijdag (om nooit meer te vergeten)!!

Aan het eind van de middag bakken we broodjes. De ene helft voor bij de soep die we eten en de mooiste is voor het Paasontbijt.

Halverwege doen we de T.V. aan en kijken naar het programma De taarten van Abel. Dit keer vanuit een kinderhuis in Suriname en heeft het onze extra aandacht. De kinderen hier zijn verbaasd dat het elf-jarige Surinaamse meisje, dat een taart bakt voor de  “tante” die het kinderhuis leidt, zo ontzettend beleefd is. Ze antwoordt elke keer met  “ja, meneer Abel”,  “nee, meneer Abel”‘, “dat weet ik niet, meneer Abel”. Kunnen de Nederlandse kinderen nog wel wat van leren! Dit kind vertelt dat ze ’s ochtends om 5 uur opstaat en dan de helpt met de broodjes klaarmaken voor alle kinderen van het kinderhuis, gewoon omdat het haar taak is!

Aan het eind van het programma vraagt Abel of het meisje nog iets aan de Nederlandse kinderen wil zeggen. En ja, ze weet nog wel wat. Met een onvervalst Surinaams accent krijgen de kinderen de volgende boodschap mee: Doe je bes(t), leer je les en God doet de res(t).