Wij hebben ’s ochtends al in de gaten dat ons konijn is weggelopen. Als we het ’s middags aan de kinderen vertellen dan zijn ze erg verdrietig. Terwijl de een helemaal door het lint gaat van verdriet, willen de anderen graag meegaan in de hoop dat het konijn ergens in de buurt is gevonden. Samen gaan we posters maken en gaan ze daarna ophangen. Als we met de 6e poster bezig zijn om op te hangen in de straat achter ons, dan vraagt een meneer die net uit zijn auto stapt: “Wat zoeken jullie?” De kinderen vertellen dat ze hun witte konijn kwijt zijn. De meneer zegt: “Met een blauw bandje? Die is bij mij.” Dolgelukkig lopen de kinderen mee en krijgen hun konijntje weer mee. Wat een geluk!