Natuurlijk gaan we eerst als volwassen mensen met elkaar in gesprek.
Al snel probeert men ons te intimideren maar…. we hebben wel een aantal zaken zwart-op-wit staan…
Soms kan er toch maar beter naar pleegouders geluisterd worden. Ook al zijn ze geen “proffessionals”, ze zijn niet altijd gek!!! Wij gaan door, hebben slachtoffers (kinderen van de rekening) zien vallen. Wie spreekt er voor hun?