Het kost wat overredingskracht en tact om de kinderen in de auto te krijgen, maar we gaan op tijd weg. Op de achterbank worden, zelf uitgekozen, filmpjes bekeken en muziek geluisterd om de aandacht wat af te leiden. Ruim op tijd zijn we bij de boot en meerdere malen worden we extra gecheckt ivm de “bijzondere” gezinssamenstelling. Gelukkig hebben we voor elk kind een reisdocument bij ons waarin staat dat we toestemming hebben om het kind mee te nemen naar Engeland. Eenmaal op de boot kan het genieten beginnen. Gezellig samen eten. (Maar toch niet zo lang?)

Uitwaaien buiten. (Ik wil liever even alleen met jou mee!) Shoppen in de winkel op de boot. (Dat wil ik zo graag. Die wil ik m’n hele leven al hebben 😉 ) Alleen rondlopen. (Ik ben toch groot genoeg?) Spelen in de kinderhoek. Waarbij ook contact wordt gezocht met de anderstalige kinderen. Aan het eind van de reis worden er zelfs adressen uitgewisseld.

De zon staat al aardig laag als we in Engeland aankomen. En als we de boot afrijden begint het donker te worden. We zijn blij als we na een zoektocht in het donker in “the middle of no-where”, bij ons vakantiehuisje arriveren. Moe van alle indrukken vallen de kids al snel in slaap.