“Niemand ontkomt aan minimaal twee, drie rampen in zijn leven”, stond in een tijdschrift. Wij hebben kinderen in huis die soms al meer rampen in hun rugzak hebben dan sommige volwassenen in hun hele leven te verwerken krijgen. Met de factor tijd en nu met extra hulp van de speltherapie proberen we de rugzak steeds wat lichter te maken. Elk kind heeft daarnaast zijn eigen specifieke behoeften waar we op in proberen te spelen. En dat met als doel: kinderen die steeds meer weer gewoon kind kunnen zijn en de “rampen” een plekje hebben kunnen geven. Daar hoort bij dat we jaarlijks naar een herdenkingsplek gaan, heel belangrijk voor de verwerking van een groot verlies!