Dit weekend zijn we bezig geweest met rouwverwerking. Het bezoeken van een belangrijke plaats. Ruimte voor tranen, het stellen van vragen, een bloemetje leggen, kaarsje branden. Wat jammer dat sommige kinderen al zoveel verdriet moeten meemaken. Het enige dat we kunnen doen is bij ze zijn. Oog en oor hebben voor hun verdriet.
Na afloop nog even rustig in de zon zitten en dan zien we ook de veerkracht van de kinderen. Ze gaan spelen en een lach breekt door op hun gezichtjes! We hebben weer een belangrijke stap gemaakt in het proces van verwerking.