En dan is het nu toch echt raak. Na wekenlang momenten met snotterbellen en wat moe, eerst de een en dan de volgende, is er nu toch echt een zieke. Helemaal zielig met koorts en geen eetlust en het liefst de hele dag op schoot.

Ondertussen zijn we er aan gewend geraakt dat er van die periodes zijn in een gezin dat je “aan huis gekluisterd bent”. En we weten ook dat deze periodes vanzelf weer overgaan. DE GROTE VRAAG is, hoeveel gaan er volgen, krijgen we er zelf ook een staartje van mee, hoe lang gaat dit duren. Rest ons verder niet veel meer dan op halve kracht de zaken buitens  huis te regelen en binnenshuis de zieke maar eens extra te verwennen.