Op 16 juli vertrekken we heel vroeg in de ochtend. “Onze” meiden vinden het spannend maar ook leuk omdat ze nu duidelijk weten waar we heen gaan. Extra leuk is het omdat een van onze kleindochters met ons meereist. Na een voorspoedige reis en overnachting in het midden van Zweden, staan we op 17 juli op de nachtboot die ons in 11 uur naar Turku in Finland zal varen.

Omdat de plek van bestemming bekend is, zelfs de slaapkamer waar je de komende tijd gaat slapen, is er beduidend minder (lang) spanning bij de meisjes.

En zo nemen wij onze intrek in “ons” appartement waar wij ruim 4 weken zullen verblijven. We zijn dankbaar dat we dit appartement zo lang mogen gebruiken. Vanaf ons balkon kijken we op de rivier de Aura die een paar kilometer verderop uitmondt in de haven en open verbinding naar de zee. En vaak, heel vaak genieten we van het samenzijn met onze zoon, zijn vrouw en kun drie kinderen. Samen eten en drinken, spelen, legpuzzel maken, of samen onderweg. Heel erg fijn.

Deze rivier geeft rust maar ook bedrijvigheid en gezelligheid van boten. Bijna dagelijks lopen we erlangs, gaan met een pontje naar de overkant om aan de andere kant terug te lopen en via een brug weer bij ons appartement terug te komen. Het wordt zo vanzelfsprekend en eigen dat de kinderen stukjes vooruit kunnen lopen en een van de meisjes zelfs alleen aan de andere kant van de rivier durft terug te lopen. Zo oefenen we loslaten en zelfstandigheid.

De vele speelplekken nodigen uit tot spelen, alleen of samen. Er wordt geknutseld, thuis of in het park. We bekijken de mooie plekken in de buurt.

Maar ook als we onderweg zijn doen we mooie plekken aan. Stappen spontaan uit en kijken nieuwsgierig rond.

Met de Vesibussi (waterbus) varen we een paar keer naar een eiland verderop en genieten van zon, strand en zee. We verbazen ons over de grootte van de zeeschepen die er vlak langs varen.

Een paar keer staan we bij het busstation. Om onze zoon op te halen die samen na drie dagen met z’n dochter weer naar Nederland vertrekt en om een volwassen (ex-)pleegdochter en -zus op te halen en weer weg te brengen die bij ons haar vakantie komt houden. Dit zorgt allemaal voor extra gezelligheid en reuring. Maar het geeft ons ook de mogelijkheid eens met z’n 2-en, als pleegouders, wat langer weg te blijven.

We bezoeken kennissen en vrienden van vorige jaren en maken nieuwe contacten. Kortom we hebben een heerlijke vakantie. Met een minimum aan stress voor de meisjes. Heerlijk.

Maar op 19 augustus moeten we dan toch echt weer vertrekken. Nog een laatste keer samen eten, afscheid nemen in de haven en dan een berichtje krijgen waar onze zoon en zijn gezicht nog staan te zwaaien op een plek waar de boot vlak langs vaart.

De boot komt er bijna aan.

En dan elkaar zien, en nog een keer uitzwaaien! Zo mooi! Zo fijn! Dag Finland.

Als we Zweden door zijn gereden nog 1 overnachting vlakbij een golfbaan, volgens de meisjes “Teletubbieland”, hier hebben we ook ons traditionele afscheidsdiner van de vakantie.

Op 22 augustus, net na middernacht, komen we thuis. Wat een vakantie. Het is gelukt om, rekening houdend met ieders wensen en mogelijkheden er een geslaagde vakantie van te maken.

Wat fijn dat het konijn en de vrienden uit de straat er gewoon weer zijn.